Al menig keren heb ik de vraag gekregen of ik geen broertje of zusje voor Maxim zou willen, want zo alleen is toch maar zielig. En er werd me ook al verschillende keren gevraagd of ik me niet schuldig voel dat mijn zoontje enig kind is en nooit zal ervaren hoe het is om een broer of zus te hebben. Soms komt het bijna een beetje verwijtend over en is het alsof ik iets heel verkeerds doe.
Niet iedereen wil een groot gezin en het is dus perfect mogelijk om gelukkig te zijn met één kind. Het is helemaal niet fijn om een beetje met de vinger gewezen te worden omdat je maar één kind hebt.
Er wordt dan gezegd: “Ja, maar bepaalde sociale vaardigheden kan hij toch enkel maar leren wanneer hij een broer of zus heeft, zoals vb delen.” Ik ben ervan overtuigd dat Maxim die vaardigheden ook op school kan leren door samen te zijn met zijn leeftijdsgenootjes.
Mensen maken zich vooral zorgen over het enig-kind-syndroom, maar dat heb je als ouder zelf in de hand. Mijn zoontje is niet egoïstisch – integendeel, hij zegt me geregeld dat ik een drankje en een koekje mee moet nemen voor zijn vriendjes.
Ik ben heel blij met mijn enig kind, het heeft ook zo zijn voordelen. En ik heb absoluut geen spijt dat er geen tweede kind is, integendeel, ik denk dat het te zwaar zou zijn om als alleenstaande moeder meerdere kinderen op te voeden in mijn eentje.