Mijn kind, schoon kind. Wel, die vlieger gaat hier helaas niet op. Mijn kinderen zijn niet schoon. Ze zijn best vuil, eerlijk gezegd. Ze hebben geen oog voor rommel en hun handjes blijven bijzonder consequent in hun mouwen. Help!
Mama’s uit de eighties kennen haar vast nog wel: Ma Flodder. De meest slonzige moeder die samen met haar bende ongeleide projectielen haar intrek mocht nemen in een riante Nederlandse villa. Het duurde dan ook niet lang voor die villa eruitzag als een gigantisch stort. Ze was dé loedermoeder (of Floddermoeder?) bij uitstek.
Wel, ik ben Ma Flodder. Of zo voel ik mij toch.
Al doe ik nog zo mijn best om het huishouden in de hand te houden en mijn varkens – sorry typfout, NOT! – kinderen aan te sporen om hun troep op te ruimen, het wil niet lukken. Met wat geluk kan ik het een week volhouden. Misschien twee, of hoogstens een maand en daarna is de boel weer om zeep. Hoe doen andere moeders dan toch?
Elke dag opnieuw dezelfde rommel
Kleren raken gewassen, maar niet opgeplooid …
Zeldzaam opgeplooide kleding raakt in de mand, maar niet in de kast …
Ramen worden nat (aan de buitenkant), maar niet gewassen) ...
De kelder wordt gebruikt, maar zelden gepoetst …
Het stof op de plinten groeit aan tot ik er draad van kan spinnen …
Het ene moment denk ik dat ik alles onder controle heb en als ik twee keer met mijn ogen knipper, gaat het weer mis. Elke dag opnieuw ruim ik dezelfde rommel op, en is er geen tijd meer over om die ‘extra’ klusjes te doen.
De oorzaak van alles?
Wat zou ik de schuld graag op de hond steken, dat beestje zegt immers niets terug. Makkelijk slachtoffer! Maar eerlijk? Hij is écht niet de oorzaak van alle chaos in huis.
Dat zijn de kinderen! Ze ruimen niets op, laten hun spullen liggen waar ze op de grond vallen, zwieren vuile was zelden in de wasmand, huppelen zonder schaamte met vuile schoenen door het hele huis … Daarbovenop knoeien en kruimelen ze alsof we onzichtbare kippen onder de tafel hebben zitten die ook gevoederd moeten worden. Er komt geen einde aan de rommel!
Alle tips welkom!
Het plan was nochtans simpel: ik ging mijn zoontjes klaarstomen als ideale schoonzonen. Van die nette, behulpzame types die de droom zijn van elke vrouw/man (en schoonmoeder!). Zo’n kerels die uit zichzelf de handen uit de mouwen steken, zonder dat iemand er (drie keer) naar moet vragen. Het was een meerjarenplan, van minstens 18 jaar, maar toch zeker wel haalbaar? Dream on, loedermoeder!
Er rest me nu nog zo’n 5 tot 10 jaar van mijn masterplan. Misschien lukt het nog …
Tips, please?
