5016fi.jpg

Je kinderen worden groter: hoe het moederschip verandert

8/02/2023

Mama word je van de ene dag op de andere en er is geen enkel moment zo krachtig en oermooi als dat waarop je voor de eerste keer je kind te zien krijgt. Voor je het weet zijn er ettelijke jaren gepasseerd en weet datzelfde kind al wat WhatsApp is, hoe je leest en telt en waarom de bananen krom zijn (echt dan). En jijzelf, beste moeder, bent ook al heel wat veranderd intussen… Een klein overzichtje…
 

9 vaststellingen als je kind/eren groter is/zijn

  1. Het is nu echt wel voor 100 procent duidelijk: je bent voorgoed, voor altijd en eeuwig een paar hersencellen kwijt. Of, euh, beter gezegd, een paar zones. Ach wel, je bent intussen wel een kei geworden in het staren in de oneindigheid.
  2. Organisatorisch kunnen ze je nog weinig bijbrengen. Hobby’s, werk, boodschappen, doktersafspraken: je hebt het allemaal leren combineren. Of ja, meestal toch. Want er is altijd nog wel een moment waarop alles fout loopt..
  3. Je hebt leren beroep doen op anderen (wat gewoon ook gemakkelijker is met grotere kindjes). Op ouders van klasgenootjes of van de hobby in de eerste plaats. Rijden met een beurtrol: check! Je bent een topnetworker geworden door je kind/eren. ‘Ai, dan kan ik niet rijden… maar zou dat bij jou lukken die week? Dan rij ik wel de week nadien!’
  4. Als je kind/eren ziek wordt/worden panikeer je al lang niet meer zo snel. Je hebt intussen een halve apothekerskast uitgebouwd met siroop voor dit en druppeltjes voor dat. O ja, en dan is er die magische moederzalf natuurlijk die nog altijd wel een beetje wonderen verricht :-).
  5. Je moet minder zorgen voor. Letterlijk. Je kind kan zijn kleren al alleen aandoen. Of toch grotendeels (als hij/zij wil natuurlijk). En schoenen. En kan alleen de tanden poetsen.
  6. Maar er komen wel andere zorgen in de plaats. Troubles met huiswerk. Troubles met vriendjes… Moeilijkere gesprekken, want: er zit nu een kleine persoonlijkheid voor jou met wie je rekening moet houden. Ruzies… Tranen die je niet meteen kunt wegtoveren, omdat het verdriet soms echt te groot is, groter dan je veilige mamacocon. Je hebt je kind moeten leren vliegen en nu vliegt het af en toe ergens keihard tegen… En je mamahart krimpt ineen, slorpt al dat verdriet op als een spons en staat zo vaak zo machteloos toe te kijken. Gelukkig kan je troosten als de beste. Luisteren als een pro. Maar je beseft dat je ze niet meer voor alles kunt beschermen. Vanaf nu is het aan hen. Snif.
  7. Je hebt jezelf grotendeels weer teruggevonden. Na al die redelijk pittige jaren van intensief moederen – iets waar je bent ingerold van de ene seconde op de andere – beginnen nu de jaren van ‘hey-ik-heb-precies-weer-adem-over’. Vergis je niet, je loopt er heel vaak nog zo moe bij want: het stopt (bijna) nooit natuurlijk, dat moederen. Maar je slaagt er toch in weer eens wat vaker af te spreken met een vriendin. Of iets te doen van sport. Of eens iets moois voor jezelf te shoppen… Het blijft megadruk, maar je hebt geleerd te managen… O ja, en van weer een beetje door te slapen. Meestal. (tenzij er eentje ziek is natuurlijk)…
  8. Je bent wat ouder geworden. Slik. Doorheen de drukte van een kind groot te brengen – eerst een baby, later een peuter, later een kleuter – heb je dat niet zo door gehad. Maar ineens is het je verjaardag en besef je: wowie, bijna 40? Hoink? Hoe is dat hier nu weer gebeurd? Want inwendig voel je je nog altijd een meisje van 24… Nu ja, eentje met een buikje dat wat is uitgerokken misschien… En met een paar lach/miserierimpeltjes erbij… En ineens leg je toch maar voor alle zekerheid twee keer per week een maskertje op je smoelwerk in de hoop er fris en fruitig uit te zien. En smeer je nu toch maar én ’s morgens én ’s avonds crème op je gezicht… En onder je ogen… Ahum…
  9. Maar sommige dingen zijn niet veranderd… En zullen waarschijnlijk nooit veranderen... Je maakt nog elke dag foutjes, want zo blijkt: je bent nog altijd maar een mens. Je blijft nog even verliefd op je zoon/dochter. Je kunt bij momenten echt niet geloven dat al dat geluk het jouwe is. Je wordt nog even melo bij een knuffel of lief woordje, of gewoon als je je kind ziet na een lange dag. Thuis is écht de beste plek op aarde. Snif snif, snotter snotter… #melokip