vermoeide mama met newborn baby

Nee, mijn leven startte niet op de dag dat ik mama werd

16/06/2024
Mamabaas
Door Mamabaas

Mijn leven begon niet op de dag dat ik moeder werd. Het eindigde. Het leven van de vrouw voordat ik moeder werd, was officieel voorbij.

Ik zou niet langer de vrijheid hebben om op het laatste moment beslissingen te nemen. Of om doordeweeks in een opwelling met vrienden af te spreken. Of om zonder nadenken en moeite een uitstapje te maken naar twee steden verderop.

Naar de supermarkt rijden zonder te denken over alle manieren waarop mijn dochter gewond zou kunnen raken, dat stierf die dag ook. Postnatale angst verlamde me, angst voor de veiligheid van mijn dochter.

Ik zat te piekeren of het eten dat ik haar gaf, de zeep die ik gebruikte of de kleren waarin ik haar stak wel veilig waren. Elk vreemd geluidje of loopneusje was het bewijs dat ze ziek was en dat ik haar zou verliezen.

Mijn leven eindigde op de dag dat ze werd geboren. Maar een ander leven begon.

Volledige scala aan emoties

Een leven met een lieve engel of een hilarisch demoontje, afhankelijk van het moment. Een leven met iemand die altijd nieuwsgierig is en ontzag heeft voor de meest alledaagse dingen. (‘Wauw, zo mooi! Wauw, geweldig! – als ze kijkt naar de vuilniswagen of de supermarkt).

Een leven gevuld met lachen en tranen, opwinding en alles daartussenin. Het volledige scala aan menselijke emoties, de hele dag, elke dag. Zonder haar zou ik dat nooit allemaal hebben meegemaakt.

Mijn leven begon op de dag dat zij werd geboren.

Wat ik wil

Haar doelen en prioriteiten waren belangrijk. Haar werk was belangrijk. Haar vriendschappen en hobby's waren belangrijk. Maar mijn twee levens zijn geen concurrentie voor elkaar en zijn dat ook nooit geweest. Ik rouw om mijn ene leven – dat leven was wat ik wilde; maar dit leven is ook wat ik wil.

Er waren andere levens voordien: dat van een een vroegrijp kind, een onhandige eenzame tiener, een soms gedreven, soms onbezorgde student. Ik draag ze allemaal met me mee. Elk leven was genoeg. Elk leven was waardig precies zoals het was.

Er zullen andere levens zijn na dit leven. Bijna verdronken in verdriet Er was een ander leven tussen dat van daarnet en nu. Dat tussen de leuke zorgeloze volwassene en de moeder. Zij is degene die deze versie van mij wilde zijn, maar het niet kon.

Degene die te horen kreeg: ‘Het is een tweeling... Het spijt me, er is geen hartslag.’ Degene die te horen kreeg: ‘Het is misschien nog te vroeg om het te weten, maar verlies de hoop niet’, om vervolgens die hoop de kop in te drukken, weer tot leven te wekken en nog een paar keer de kop in te drukken.

Degene die nog een zwangerschap zou verliezen en nog een jaar zou worstelen om zwanger te worden en te blijven. Zij is de vrouw die weet hoe het voelt als de hoop letterlijk dood is in haar binnenste; degene wier gevoel van eigenwaarde op zijn grondvesten werd daverde door het verlies en die bijna verdronk in haar verdriet.

Ik draag haar ook met me mee. Haar leven was belangrijk en waardig.

Beter mens en goede moeder

De vrouwen van vroeger hebben een sterke basis gelegd voor de vrouw die ik nu ben. Een fundament dat gebouwd is op een opleiding en een carrière waar ik trots op ben, een droom voor de toekomstige carrière waar ik naartoe werk en de principes en overtuigingen die van mij een beter mens en een goede moeder maken.

Die vrouwen hebben me empathie, passie en de wetenschap dat ik moeilijke dingen kan, gegeven. Ik zal ze doorgeven aan de volgende versie van mij en aan mijn dochter.

Dankbaar haar te zien groeien

Mijn perfecte engel/klein demoontje is nu twee jaar. Ze houdt van jurkjes die zwieren en rommel maken. Ze heeft een hekel aan insecten. Ze houdt van haar hond, haar vader en haar moeder. Ze vindt het heerlijk om in het park te spelen en stenen te zoeken. Ze houdt van knuffelen op de bank.

Ze is altijd blij om vrienden te zien, zowel degenen die ze kent als degenen die ze niet kent. Ze is wilskrachtig en fel, en zacht en lief. Ik ben dankbaar dat ik mezelf mag zijn, zodat ik haar kan zien groeien en veranderen.

Ik mag kijken naar alle levens die ze zal leiden. Straks is ze de clown van de klas of het 'dierenmeisje' (alsjeblieft, laat het geen reptielen zijn). Later wordt ze misschien de boekenliefhebster of de voetbalster, of allebei, of geen van beide.

Ze zal de gepassioneerde verdediger van haar vrienden zijn (degenen die ze kent en degenen die ze niet kent).

Waardevol

Ze zal zoveel versies van zichzelf zijn, net zoals ik ben geweest. Elk van die versies is inherent waardevol en waardig. Haar waarde berust niet op beslissingen in een toekomstig leven.

Of ze trouwt en kinderen krijgt, of ze een carrière heeft, of ze beide doet of geen van beide, zal haar waarde niet veranderen. Welke rollen ze ook kiest om op zich te nemen, het doet niets af aan de rollen die ze eerder koos.

 

Bron: Mother.ly