Mijn kinderen worden groot. Iets wat elke ouder allicht op regelmatige basis denkt of ze nu 2, 12 of 22 jaar oud zijn. Maar ze worden echt wel groot. Deze keer valt het niet op door te klein wordende kledij, door eerste stapjes of door een nieuwe mijlpaal op school. Het valt op omdat ze ons minder nodig hebben en wij plots iets meer tijd krijgen voor onszelf.
De jongste wordt binnen twee weken drie jaar. Ze zeggen dat de "tijdskost" (de tijd die de zorg voor een kind vraagt) de eerste drie jaren het hoogste is. Je spendeert heel wat uren aan zorg: wassen, omkleden, eten geven enzovoort. Ze hebben bij heel wat zaken lang hulp nodig. Aangezien wij drie kinderen kregen op 3,5 jaar tijd was die zorgtijd hier echt wel hoog. De afgelopen jaren was er niet veel tijd voor andere dingen.
Het leek wel alsof ons hele leven jarenlang in het teken stond van zorg. Ook al trokken we er op uit met de kinderen, we moesten steeds rekening houden met bedtijd, etenstijd of kregen een peuterdriftbui op ons dak. En als we eens zonder kinderen een avondje weggingen, waren we doodop want dat betekende nóg minder slapen dan anders en we hadden al een chronisch slaaptekort door jarenlang gebroken nachten.
Inmiddels zijn ze dus (bijna) drie, (bijna) vijf en zes jaar oud. Er smeert er al één van de drie zijn eigen boterhammen. Al twee van de drie kleden zichzelf aan. En twee van de drie gaan volledig zelfstandig naar toilet. Dit betekent vrij gekomen tijd. Tijd om te sporten omdat ze minder afhankelijk zijn, tijd om eens in de zon te zitten terwijl zij spelen in de tuin omdat je niet meer voortdurend een steentje of takje uit hun mond moet vissen, tijd om eens een avondje op stap te gaan omdat er eindelijk geen nachtvoedingen meer nodig zijn. Ik heb nog steeds tijd te kort uiteraard (wie niet) maar ik heb terug tijd voor andere dingen naast de zorg voor de kinderen. Ze worden dus groot.
Het is dus echt maar tijdelijk dat jonge kinderen je zo intens opeisen en nodig hebben. Ik ben blij dat ik hen dat kon geven, dat ik ze dicht bij mij heb gehouden, dat ik er was aan de crèche om ze op te halen en dat ik ze zelf steeds in slaap kon wiegen en sussen. Hoe vermoeiend het ook was, ik heb intens genoten van de zorgtijd die ik aan hen kon besteden. Maar het voelt goed om terug tijd te hebben voor een iets langere douche, mij uitgerust genoeg te voelen om niet alleen de kinderen maar ook mezelf op te kleden. Het is fijn om naast de zorg voor hen, terug tijd te hebben voor de zorg voor mezelf.
