10 bekentenissen van een doorsnee mama
27/06/2023
Door Mama Tina
- Je leest vaak 'en toen ze sliepen, ging ik nog eens kijken en ik genoot'. Ik ga dus NOOIT kijken. Wij hebben moeilijke slapers en het risico is gewoon te groot dat er eentje omhoog veert, MAMA roept en de handjes naar me uitsteekt.
- Ik heb mijn kind geleerd om te poseren. Je weet wel, met zo'n overdreven handje in de zij. Ik vind dat koddig.
- Zelfs als mijn kindjes 'onfris' ruiken, snuif ik graag hun geurtjes op. Onze kinderen zijn naar mijn gevoel namelijk nooit echt vies. Tenzij ze overgeven, van die geur word ik zelf misselijk.
- Ik lieg soms tegen mijn peuter. Zo van 'rap je kleren aan want de vriezeman komt anders in je buikje bijten.' Gemeen he?!
- Zo van dat ambetant spul dat in mijn weg ligt, laat ik ook wel eens verdwijnen. 'Dat moeilijk maar favoriet puzzeltje waar je een driftbui van krijgt omdat je er te jong voor bent' zoek je schat, ...nou dat vind ik ook niet hoor.
- Ik krijg soms ineens een paniekaanval. 'Heb ik echt al 2 kinderen?!' 'Maar ik ben nog maar 25?!' Ah nee, toch geen 25 meer... En dan de reality check: ik word oud.
- Ik snap niet meer hoe mama's toiletmomenten als een rustpunt zien, want hier loopt het altijd mis: ik hoor ze vechten, de deurbel gaat, iemand laat iets vallen...
- Ik geniet van kinderliedjes. Ze gaan dan heel hard shaken met hun babypoepjes, de kleinste zwaait dan met zijn dikke handjes en dan voel ik de emoties al opwellen: wat een prachtige kinderen heb ik toch!
- Maar vele avonden na het werk, als ik geen seconde krijg om op adem te komen, tel ik af naar het avondritueel. Omdat ik gewoon bekaf ben. Dit heeft eigenlijk niets met de kinderen te maken.
- Ik vind van mezelf dat ik sterker ben nu ik kinderen heb. Misschien flauw om dat over jezelf te zeggen, maar volgens mij is het zo. Want ik verzet bergen voor die 2 aapjes en zowat alles wat ik doe is voor hen. Onderschat nooit een moeder, denk ik altijd. Moeders zijn vechters.
