Een hele generatie vrouwen verdrinkt. Wij zijn moe.

Vrij vertaald is dit, naar een quote op de Amerikaanse blog Moms behaving badly. En het raakt bij mij een strakgespannen snaar. Ik hoor en zie het namelijk overal. Vrouwen die zo moe zijn dat ze hun tranen niet kunnen verbijten bij het minste wat fout loopt.

Mama’s die allerhande medicatie moeten nemen om te kunnen functioneren. Vrouwen die het niet meer gebolwerkt krijgen en een time-out op het werk nodig hebben.

62% is moe. 33% voelt zich zozo.

Gaat het hier echt om een ‘generatie’ vrouwen? Zit dit probleem zo diepgeworteld? Ik doe meteen de test, een bevraging op Mama Baas en Tieners in huis. En het resultaat is … duidelijk, kan je wel zeggen. Maar 5% van de mama’s geeft aan dat ze geen idee heeft wat het probleem is. 62% zegt: ik ben moe. De overige 33% is niet moe, maar ook niet in topvorm.

En hoe kan het ook anders. Vroeger werkten mannen pakweg 50 uur per week buitenshuis en vrouwen bleven thuis. Gezamenlijke conto: 50 uur buitenshuis. Het is geen breinbreker: die uren buitenshuis zijn nu per gezin drastisch gestegen. En toch moet binnenshuis nog steeds een huishouden draaiende gehouden worden. We smeken om me-time en zelfzorg.

We doen aan yoga en mogelijks mindfulness. We plannen ‘momentjes voor onszelf’. Maar in essentie veranderen we niets. Al die zaken zorgen zelfs vaak voor nog meer druk en stress. Want wanneer doe je aan yoga? Hoe regel je die momentjes voor jezelf? Wie is dan thuis om de boel niet te laten ontploffen?

Van zodra je moeder wordt, gebeuren al die zaken nu eenmaal niet meer gewoonweg ‘vanzelf’. Er gaat planning aan vooraf en het neemt ruimte in je overvolle hoofd.

Hoe we dit moeten oplossen, hoor ik je vragen?

Zouden we plots ‘en masse’ best terug huismoeder willen worden misschien? Ik spreek voor mezelf want alle respect voor wie dit wel doet/wilt. Maar: please no. Ik. Wil. Niet. Ik heb nood aan een leven buitenshuis, aan uitdagingen en professionele verwezenlijkingen. Of leggen we de schuld bij de ‘mannen’ die niet voldoende werk uit onze handen nemen?

Maar zo eenvoudig is dat misschien ook weer niet. Veel van ons lijken wel biologisch en cultureel geprogrammeerd om het spil, het centrum van het gezin te willen zijn. Je hoort het. Dit is een fundamenteel probleem. Iets dat fout, of toch zeker scheef zit in onze maatschappij. We kunnen met zijn allen doen alsof er niets aan de hand is. Maar dan liegen we.

Want het is niet ok. We moeten hierover praten, discussiëren, creatief aan oplossingen werken. Ik ben zelf een vrouw van deze generatie.

En ik ben moe.

#wijzijnmoe