‘Mijn man wil plots ons huwelijkscontract wijzigen’

11/03/2025

Door Mamabaas

Hoe raar het ook mag klinken, als je trouwt, sluit je meteen ook een huwelijkscontract met je partner. Hoe dat contract eruitziet, kunnen beide partners zelf bepalen: met scheiding van goederen, in gemeenschap van goederen of volgens een bepaalde verdeelsleutel. Maar wat als je partner na een tijdje het contract wil aanpassen? Het overkomt deze mama.

‘Mijn man (35) en ik (33) zijn al 10 jaar samen, waarvan 6 jaar getrouwd. We kennen elkaar al ontzettend lang, van lang voor we samen waren. Intussen hebben we ook drie kinderen. We zijn een mooi gezinnetje, als ik dat zelf mag zeggen.

Toen we trouwden, waren we allebei apothekers en waren we elk in dienst bij een andere apotheek. Twee jaar later opende mijn man samen met zijn vader een familiebedrijf. Dat bedrijf draait echt goed. Mijn man ontvangt 50% van de netto-omzet en heeft zo al een behoorlijk spaarpotje kunnen verzamelen, maar alles is vastgelegd in het bedrijf. Het saldo wordt elk jaar bijgewerkt naarmate het bedrijf groeit. Op dat vlak hoeven we ons dus echt geen zorgen te maken, we hebben het goed.

Schoonvader maakt zich zorgen

De laatste tijd maakt mijn schoonvader zich echter zorgen. Hij is bang dat ik, mocht het ooit tot een scheiding komen, de helft van het geld van het bedrijf zou eisen. Hij uit die ongerustheid steeds vaker bij mijn echtgenoot, waardoor mijn man nu plots wil dat we ons huwelijkscontract aanpassen. Hij wil dat ik een document onderteken waarin ik het recht op de helft van het vermogen opgeef.

Ik voel me echt niet goed bij deze situatie. Wij zijn moslims, en volgens de islam heeft de vrouw bij een scheiding recht op wat er vóór het huwelijk is afgesproken. In ons geval zou dat bedrag ongeveer €120.000 zijn, en een 50/50 verdeling van het huis. Dat is helemaal prima voor mij, dus ik zou verder niets eisen. Maar aan de andere kant wil ik helemaal niets ondertekenen. Ik vind dat mijn man me zou moeten vertrouwen als ik zeg dat ik nooit de helft van zijn aandeel in het bedrijf zou eisen. Bovendien heeft zijn vader ook nooit van zijn moeder geëist dat zij eenzelfde document zou tekenen. Dus waarom zou ik dat wel moeten doen?

De situatie lijkt stilletjes als een wig tussen ons in te kruipen, dus ik weet niet wat ik moet doen. Ligt het aan mij, doe ik er te moeilijk over? Ben ik een dwarsligger, omdat ik geen document wil ondertekenen?’