Meer doen dan een ander
Een kind dat anders is, vraagt een andere aanpak en vaak ook extra zorgen. Deze zorgen geven wij als ouder natuurlijk graag, maar dat het een hoop geregel is, hoef ik je wellicht niet te vertellen. Remus heeft autisme en een ontwikkelingsachterstand, dat maakt dat hij veel heeft aan extra ondersteuning.
Wat ik allemaal doe, dat andere ouders weinig of niet hoeven te doen:
- Ik breng Remus overdag 3 keer per week naar therapie: op maandag, donderdag en vrijdag.
- Momenteel gaat hij naar het regulier onderwijs, maar het zou kunnen in de toekomst dat een bijzonder onderwijs aangewezen is. Daarom heb ik al gesprekken gehad bij een aantal andere scholen.
- Er zijn extra overlegmomenten op school (in samenwerking met CLB en soms revalidatiecentrum).
- Remus gaat heel zelden naar de voor- of naschoolse opvang. Dat is te zwaar voor hem voorlopig. Dus ik sta altijd op tijd aan school.
- Ook op woensdagmiddag zit Remus lekker thuis zodat hij kan rusten. Hij gaat dus ook hier niet naar de opvang.
- Elke week probeer ik op meerdere momenten oefeningen te doen met Remus om hem te stimuleren.
- Bij vakanties probeer ik hem zo goed mogelijk op te vangen. Vorige zomer ging hij een paar dagen naar de speelpleinwerking en dat verliep op zich goed. Maar ik had niet het gevoel dat Remus er echt gelukkig was.
- Ik kook elke dag voor ons én ook een maaltijd die Remus graag eet. Rhea eet gelukkig gewoon mee met ons.
Werk en zorg combineren
Al die extra’s, hoe combineer je dat nu met werken? Als zorgouder komt er veel op je af. Het is belangrijk om een soort vangnet te hebben, voor zowel jezelf als je kind. Een extra paar helpende handen zijn namelijk goud waard. Maar niet iedereen heeft toegang tot helpende handen. Ook hier is dat niet zo doorheen de week, al heb ik wel een paar helpende handen in nood (zeer dankbaar!).
Met een beetje geluk heeft je kind wel een oma of opa die kan helpen met de praktische kant. Of kan jij beroep doen op goede vrienden om regelmatig bij te springen. Heb je minder geluk? Join the club. Dan proberen we onze eigen boontjes te doppen. Maar even heel eerlijk? Voltijds werken, is bijna onhaalbaar als er zoveel op je afkomt.
Werken of niet werken?
Misschien heb je al eens de rekensom gemaakt of je je het kan veroorloven even niet te gaan werken. Is het een goed idee om je werk even op pauze te zetten of te stoppen? Dan kan enkel jijzelf beslissen. Het is niet omdat je het je kan veroorloven, dat je daadwerkelijk hoeft te stoppen met werken. Voor veel zorgouders is werken een stukje me-time, een stuk van de dag waar je even geen mama of papa bent. Dat gevoel is voor veel ouders belangrijk. Ook ikzelf vind dat gevoel wel belangrijk.
Vorig jaar kon ik als zelfstandige gemakkelijk mijn uren zelf bepalen en zo plande ik alles rond de afspraken van mijn kind. Ik werkte vooral ’s avonds of in het weekend. Dat werkte heel goed, maar op lange termijn vond ik het toch niet haalbaar omdat ik op den duur vooral het gevoel kreeg dat ik ofwel chauffeur was, ofwel aan het werk. Er was nauwelijks nog tijd voor ontspanning of voor het gezin.
Momenteel zoek ik iets deeltijds dat combineerbaar is met vooral het revalidatiecentrum. Ik heb een tijdje overwogen om even thuisblijfmoeder te zijn, maar ik vind het zorgen heel zwaar. Al weet ik soms niet hoe ik nog een deeltijdse job aan mijn takenpakket kan toevoegen, maar het lijkt me wel echt fijn om eens uit de moederrol te stappen en letterlijk uit deze 4 muren.
Aan de ene kant voelt het alsof er echt niets meer bijkan, dat er al genoeg op mijn bord lig zonder dat ik daarbovenop zou werken. En toch verlang ik er enorm naar om eens iets anders te doen dan zorgen.
De keuze is aan jou
Ik weet zelf niet wat de beste oplossing is voor mij. Ik weet dat ik verlang naar werken, uit die moederrol kruipen. Maar tegelijk ben ik slecht in loslaten en heb ik de laatste tijd weinig energie, net omdat ik teveel gezorgd heb. Dan denk ik dat ik misschien met een job opnieuw mijn energielevel kan aanvullen. Dat heb ik zo nodig.
Enkel jijzelf kan de keuze maken bij wat je moet doen. Misschien hoef je niets te doen en is alles goed zoals het is. Of je merkt dat je beter mindert in uren. Misschien kan je als koppel een regeling maken (de ene brengt, de andere haalt af,…). Er zijn heel wat mogelijkheden als je er even bij stilstaat. En toch zijn er tegelijk weinig mogelijkheden, dat besef ikzelf maar al te goed.
Maar ook als zorger mag jij voor jouzelf kiezen. Kies wat het beste is voor je kind, met in je achterhoofd ook het beste voor jou. Heb jij nood aan een job of om je huidige job te blijven behouden? Dat is jouw goed recht. Vraagt een job je te veel en wil je even thuis blijven (en is dit financieel haalbaar)? Waarom niet. We moeten uiteindelijk al heel veel offers brengen, laten we op dat vlak alvast kiezen wat haalbaar is voor iedereen (ja, ook jij!) van het gezin.
Werk en zorg combineren: enkele oplossingen
Wat voor jou werkt, werkt niet voor iedereen. Durf gerust even outside the box denken. En wees mild met jezelf. Erken dat jij gewoon echt veel op je bord hebt, meer dan een ander. Vanuit die invalshoek durf je misschien meer te vertellen wat je nodig hebt. En dat is goed!
Je weet wat je kind nodig hebt: de therapie, extra ondersteuning,… Maar breng zeker eens in kaart wat jij echt nodig heeft. En je gezin. Is het extra tijd? Extra handen? Er zijn zeker enkele oplossingen:
- Durf hulp vragen aan familie / dichte vrienden.
- Verminder je aantal uren in je job (misschien via ouderschapsverlof of tijdskrediet).
- Zit samen met je partner en kijk of die ook een dag kan overnemen.
- Bespreek je situatie met je werkgever, die is vaak milder dan je denkt. Vergeet niet dat je situatie ook best uitzonderlijk is. Misschien is een (extra) dag thuiswerk wel bespreekbaar als het tijdelijk is?
- Heb je echt geen flexibel werk? Misschien is het een optie om te zoeken naar een job in functie van het gezin (en die je natuurlijk ook graag doet).
- Heb je een te uitdagende planning van de therapie gekregen? Ook therapeuten zijn maar mensen, kaart het aan. Dat zorgde er hier al voor dat de therapie van woensdag naar donderdag verplaatst is geweest.
Het is tijdelijk
Ik weet maar al te goed dat het niet altijd zo gemakkelijk gaat zoals hier staat op papier. Toch ben ik ervan overtuigd dat er meer bespreekbaar is dan je denkt. Geef je grenzen aan en vertel wat jij nodig hebt. En het allerbelangrijkste: HET. IS. TIJDELIJK. Werk en zorg combineren, is tijdelijk.
Therapie blijft niet eeuwig duren en kleine kindjes worden groter. Dan zullen ze sowieso minder zorg nodig hebben en is er weer ruimte zonder dat je je in bochten moet wringen. Jij bent goed bezig!
Deze blog verscheen eerder op Meerdanmama.
