Wat heb jij nodig om niet het gevoel te hebben jezelf kwijt te zijn?

Zorgen dat je niet opgesloten raakt in je rol als moeder, en het lef hebben je eigen leven te leiden, komt jouw geluk ten goede. Veel moeders nemen het leven te serieus. Vaak zagen ze dat bij hun eigen moeder, die in standje ‘overleving’ stond, die misschien wel liep te zuchten dat het allemaal te veel was voor haar, maar geen hulp vroeg of toeliet. Misschien was het een moeder die zichzelf wegcijferde voor Jan en alleman en zelden rust nam. 

Wellicht heb jij toen besloten om extra hard je best te doen, opdat jij tenminste geen last zou zijn voor haar. Op dat punt kwamen de eerste barstjes in jouw kleine ik en ontwikkelden zich in alle stilte overlevingsmechanismen als perfectionisme en pleasegedrag om je niet afgewezen te voelen. Misschien is het juist dat perfectionisme dat jou nu in de weg staat om een rustige en betrokken moeder te worden en te zijn.

Ik hoor wel eens: ‘Mijn hoofd staat nooit stil, ik ben zo bang om iets fout te doen.’ Feit is: jij zit nu aan het stuur van je leven. Er is geen goed of fout meer vanuit het perspectief van anderen. Het gaat erom wat jij nodig hebt, wat voor jou aanvoelt als ‘goed’ of ‘fout’, binnen de muren van je eigen gezin.

Als je als moeder van oudere kinderen op dit punt denkt: ‘Verdorie, mijn kinderen zijn ondertussen tieners, ik heb de boot gemist, ik had het zoveel anders kunnen en willen doen’, voel je dan niet schuldig of rancuneus. Behoed jezelf van enig schuldgevoel of rancune, je deed het beste wat je kon, met de informatie die je toen had. Vergeef jezelf dat je dit niet wist, en durf in te zien dat dat copingmechanisme bij jou als onschuldig klein meisje is ontstaan zonder dat jij daarom gevraagd hebt. Het is niet jouw schuld, jij mag nu andere keuzes maken.

Bovendien: het is nooit te laat om het anders te doen. Geloof me als ik zeg dat ook je (grote) kinderen het nog zullen voelen als jij je gelukkiger in je vel voelt, als jij een einde maakt aan datgene wat je vanbinnen misschien al jaren verzwaart.

Een praktijkvoorbeeld:
Een cliënte komt bij mij met onder andere klachten in verband met perfectionisme. Als ik vraag naar concrete situaties, komt al snel het voorbeeld van hun klerenkasten: ze is dagelijks bezig met (en bezorgd om) orde op zaken stellen. Ik vraag haar waar deze behoefte vandaan komt. Het blijkt bijna verlammend, een fysiek iets wat ze amper kan onderdrukken. Als de kleding van haar dochters niet netjes opgevouwen ligt, voelt ze zich genoodzaakt om alle kleding opnieuw op te vouwen en vervolgens boos te worden op hen omdat zij het uit zichzelf nooit netjes terugleggen.

Het blijkt dat haar eigen moeder bij het aanschouwen van haar klerenkast destijds bij het minste truitje dat scheef opgevouwen was, de hele inhoud van de kast op de grond gooide en mijn cliënte vervolgens ‘alles kon oplossen’. Die appel was dus recht naar beneden gevallen.

Ik begrijp dat een rommelige klerenkast nog steeds voor erg veel onrust zorgt, maar daar ligt ook een zee aan kansen om dit patroon te doorbreken. Dan moet ze echter wel het verleden met z’n donkere presentjes recht in de ogen kijken – en van daaruit keuzes maken die bij haar passen. Dit is en was niet iets van haar. Dit is bij haar neergelegd, naast een aantal andere dingen. ‘Ik word graag gezien (of niet bekritiseerd) als mijn kleding netjes opgevouwen in mijn kast ligt’, wordt dan een overtuiging. Het zelfbeeld van mijn cliënte leek afhankelijk geworden van hoe goed haar huis op orde was. Dat waren de naweeën van een voorwaardelijke opvoedingsstijl

Jij bent ook goed genoeg en de liefde waardig als de klerenkast van je tiener rommelig is. Of als je vaat een meter hoog opgestapeld is en er kruimels op je aanrecht liggen. Jij bent altijd genoeg.

Meer lezen: Moederziel maar nooit alleen

Kinderen veranderen niet alleen je blik op de wereld, maar ook de relatie met jezelf en anderen. Als moeder sta je voor de uitdaging om jezelf trouw te blijven, terwijl je je weg vindt in het soms eenzame avontuur van het ouderschap. Matrescentie (of het proces van moeder worden) is een diepgaand proces, het overstijgt alles en is best moeilijk – en juist dat is wat het zo menselijk maakt.

In Moederziel maar nooit alleen leert Lies Clerx je niet hoe je het beter moet doen, want je doet het al geweldig. Wat ze wel doet, is je begeleiden in je groei als vrouw en moeder, door te leven vanuit je kern in plaats van vanuit de delen die je verzwaren. Met praktijkverhalen, reflectieoefeningen en visualisaties biedt het boek je de tools om bewust om te gaan met stress, angst, perfectionisme en schuldgevoelens. Het moedigt je aan om goed voor jezelf te zorgen, zonder schuldgevoel, zodat je datzelfde ook aan je kind kunt geven.

Aan het einde van de dag ben jij de enige die jezelf de liefde en aandacht kunt geven die je nodig hebt. Dit boek is jouw gids om die verbinding met jezelf te versterken en je te begeleiden op de boeiendste reis van je leven: het moederschap.

BESTEL | MEER INFO