Mag het af en toe eens wat minder in hobbyland?

Mag ik het als ouder vandaag anders vinden? Ik vind het best pittig wat er vandaag allemaal bij hobby’s komt kijken. Mag het niet gewoon ook plezierig zijn? 

Ik zie een dochter die vaak compleet stijf staat van de stress voor een optreden of een wedstrijd.  En ja, het is heel ok dat ze leert omgaan met winst en verlies. Helemaal mee eens. 

Maar het is precies alleen van dat. Het gaat van wedstrijd naar wedstrijd, van optreden naar optreden en steeds moet ze presteren. Want ze kan het, jaja maar ondertussen denkt mijn dochter dat ze een geweldige mislukking is als het eens tegenvalt. Het enige wat ik dan kan denken is: hoe ga ik dit tranendal nu weer gedroogd krijgen?

Elk kind moet precies van jongsaf op maximale capaciteit leven. Mag ik ze daar te jong voor vinden in de lagere school?

Van mij mag ze ook gewoon elke week plezier gaan beleven op haar hobby en hoeven daar geen grote verwachtingen aan gekoppeld worden. Hebben ze daar later niet nog tijd genoeg voor? Als dan nog blijkt dat ze er in verder wil, kan ze die keuze toch gewoon zelf maken op een gepastere leeftijd?  

Ik pleit voor meer plezier en minder prestatiedruk. Die druk zal er later nog meer dan genoeg zijn, mogen er ook minstens een tiental jaren zónder zijn? 

Laat ze toch gewoon kind zijn en plezier maken zonder grote verwachtingen … 

Els