Mijn lichaam schreeuwt om een winterslaap

18/02/2025

Door Expert Isabel Elst

Al maandenlang roept, wat zeg ik, schreeuwt mijn lichaam om een winterslaap. Met dekentjes, veel dekentjes. En met boeken en thee. Sloten thee. En wat doe ik? Ik forceer mij elke dag om op een onmogelijk uur op te staan. Om samen met mijn kroost uit ons warm en veilig hol te kruipen. De kou, de donkerte en de ratrace tegemoet. Dit voelt zo onnatuurlijk, zo geforceerd. Mijn lichaam schreeuwt stop.

En ik doe voort.
Jij doet voort.
Wij doen allemaal voort.

Want de wereld draait door.
Maar stilaan draai ik door.
En jij draait door.
Wij draaien allemaal door.

En intussen doen we voort.

Terwijl het enige dat we nu echt willen en nodig hebben rust is. Pauze. Even stoppen. Opladen. Met dekentjes, veel dekentjes. En met boeken en thee. Sloten thee.

Tijdens de winter stopt de natuur met groeien. De bomen en planten mogen rusten. Om in de lente weer volop te kunnen floreren. Ook de dieren mogen stoppen. Egels, muizen, dassen, marmotten, beren. Ze gaan in winterslaap of in winterrust. Tijdens een winterslaap verlaagt de marmot zijn stofwisseling tot 1/10de van zijn normale niveau. 1/10de.

En ik doe voort.
Jij doet voort.
Wij doen allemaal voort.

Beren houden geen echte winterslaap ontdek ik, maar gaan in een toestand van ‘Topor’. Dat is Latijn voor bewegingsloosheid. Oh, wat snak ik naar Topor.

Maar ik doe voort.
Jij doet voort.
Wij doen allemaal voort.

Waarom mogen planten en dieren hun natuur volgen en vertragen, pauzeren - maar wij niet? Zou het niet mooi zijn als onze maatschappij ook leert om te vertragen? Een maatschappij met een beetje meer Topor tijdens de wintermaanden.

Scholen die wat later beginnen. Werk dat wat vroeger mag stoppen. To-dolijstjes die wat korter zijn. Actief zijn wanneer het licht is. En naar binnen keren wanneer het donker wordt.

Topor wanneer de zon ondergaat. Met dekentjes, veel dekentjes. En met boeken en thee. Sloten thee.