10 jaar Mama Baas: ons geboorteverhaal

Het kiempje

We schrijven het jaar 2011. Ik werkte als adjunct-uitgever bij Uitgeverij Lannoo en deelde een kantoortje met een collegaatje, die, hoe toepasselijk in dit verhaal :-), in zwangerschapsverlof ging van kindje nummer 3. (RESPECT). Ze werd 6 maanden vervangen door een freelance redactrice, Sofie (Vanherpe – mag wel eens met naam en toenaam vind ik!). Sofie en ik, zo bleek al snel, wij bleken uit hetzelfde hout gesneden. We vonden het allebei nogal leuk om veel te babbelen, lachen en cava te drinken. Kortom: we werden in geen tijd vriendinnetjes. En tijdens onze veelvuldige babbels kwamen ook onze kindertjes (op dat ogenblik hadden we elk één stuk) aan bod. En hoe dat moederschap toch wel met de nodige levensvragen, uitdagingen en vooral ook dodelijke vermoeidheid gepaard ging. 

Fast forward naar twee jaar later. Sofie en ik hadden het ondertussen allebei gewaagd een tweede spruit op de wereld te zetten. En bleven op gezette tijden met het nodige eten en drinken erbij ons hart uitstorten bij elkaar. Wat bleek? Mama zijn van twee kinderen, een carrière willen, er nog wat presentabel blijven uitzien, hobby’s onderhouden etc. … dat was voor ons allebei een heksentoer. En wat bleek nog? Dat hier heel héél weinig over gepraat werd. Hm. Maar … wat als wij nu eens een magazine startten, waarbij we mama’s aan het woord lieten, maar ook experts om uitleg en advies vroegen? Sofie zou schrijven, journalist zijnde, en ik zou … euh ja, mij ook nuttig bezig houden. 

Team loedermoeders

We gingen met ons idee aankloppen bij Uitgeverij Lannoo en enkele maanden later was het een feit. We gingen dat gewoon doen, dat online magazine. En … we zouden het Mama Baas noemen. De naam stootte in het begin op veel aversie van het mansvolk in onze omgeving :-), maar we zetten gewoon door. Kwestie van het ‘Baas’ gedeelte al eens eventjes in de verf te zetten haha. 

Waarom deze naam? We dachten allebei aan onze kleuters, beiden van het nogal stevige karaktertype. Want zo af en toe gebeurde het misschien weleens dat we, in wanhoop, op de vraag ‘Waarom?’ antwoordden met: ‘Omdat mama de baas is!’. En omdat we allebei naast mama ook gewoon graag de baas wilden zijn, op het werk en thuis. (Wat een grap. Not happening hoor.)

Mama Baas is als een speer vertrokken, meteen na die eerste post in februari 2015. Dat was eigenlijk echt ver boven onze verwachtingen. En nu, een vingerknip later, zijn we tien jaar later. En is er weinig maar toch veel veranderd. 

Wat niet veranderd is … ons doel om mama’s vanop afstand te ondersteunen. Om zoveel mogelijk herkenning te bieden. Ze zeggen weleens: ‘It takes a village to raise a child’. Wel, wij wilden toen, tien jaar terug, die online village zijn. En nu nog steeds. Meer dan ooit, zou ik zelfs durven zeggen. Want de uitdagingen zijn groot. Het is een stevige challenge, dat ouderschap, in de huidige tijden van hoge verwachtingen.

Wat wel veranderd is? Ons team. We zijn niet langer met twee, dat was al snel onhoudbaar. Yasmine kwam erbij om de boel te helpen rechthouden. Sofie heeft de schrijffakkel doorgegeven aan Lore en later ook Inne. Vanessa is erbij gekomen om onze sales te verzorgen. We zijn met Fran gestart met een vervolg op Mama Baas, Tieners in Huis. En dan zijn Anne, Sylvie, Tine, Biene, Paulien, Justine en nu ook Els en Joyce er nog … En ik ben ook superblij met het mansvolk dat er zich toch heeft overgezet om ‘Mama’ Baas te ondersteunen :-): Guus, Bram, Steven … staan ons al jaren met raad en daad bij voor alle technische en marketingvragen. 

Mijn kleintje is een tiener geworden … send help

‘Mama Baas’ is niet zomaar een job of een project. Het voelt als ‘mijn kindje’. Ik wil dat het goed groeit, gelukkig is, het goed doet. Mijn grootste bezorgdheid is nu eigenlijk dat het een tiener geworden is. Wil dat zeggen dat ik mij ga moeten onderdompelen in TikTok en Snapchat en mij kan verwachten aan de nodige puberstreken. Eerlijk? Ja! Het worden vast weer stevige jaren. Voor al wie in digitale media werkt, zal het geen verrassing zijn dit te lezen: je moet constant vernieuwen, mee gaan met de nieuwe trends en hypes. Dat vergt tijd, energie en ook wel centen. Maar dat is ons probleem! 

En jullie? We kunnen jullie alleen maar ontzettend dankbaar zijn, lieve mama’s en papa's. We hopen dat jullie ons de komende jaren even massaal blijven lezen, delen en steunen. Dankjewel om hier te zijn. En om steeds terug te komen.

PS. Veel moed met jullie kinderen :-).

PS. We gaan deze tiende verjaardag NIET ongemerkt laten voorbij gaan. Mijlpalen moet je vieren. Ik heb aan mijn werkgever gevraagd of ik misschien een tiental dagen mocht gaan vieren op Ibiza, in een all-in hotel waar geen kinderen binnen mogen. Maar dat gaat blijkbaar niet. Dus gaan we het anders moeten aanpakken. Jullie zullen nog wel zien! Houd zeker onze socials in de gaten, want ik kan wel al verklappen dat er sommigen onder jullie misschien wel degelijk naar de zon kunnen …. Spannend he :-).