Ondanks alles weigert mijn man een vasectomie

Een tijdje geleden ben ik voor de vierde keer een kindje verloren – ik had eerder al drie keer een zwangerschapsverlies. Ik ben mama van een jong kindje dat extra zorgen nodig heeft en met een aangeboren afwijking is geboren. Die zwangerschap kwam er na een IVF-traject. Ik heb onder andere PCOS, vleesbomen en vocht in mijn bekken – de lijst gaat maar door. Ik ben onlangs gestopt met borstvoeding geven.

Ik wil echt niet terug hormonen gebruiken als anticonceptie: ik wil mijn hormoonhuishouding en mijn lichaam niet nog meer overhoop halen. Ik heb al genoeg meegemaakt; heb al zoveel onderzoeken, tests, operaties en scans moeten ondergaan en al zoveel hormonen door mijn lijf moeten jagen. Nu wil ik gewoon met rust worden gelaten. De bevalling van ons kindje was ook heel traumatisch; ik had een bloeding, had heel wat hechtingen nodig etc. 

We hebben niet vaak seks, om uiteenlopende redenen. Vooral omdat ik uitgeput ben als jonge mama, en omdat ik heel vaak pijn heb. Wanneer we seks hebben is het heerlijk, en ik hou heel erg van mijn man. Maar vanavond vroeg ik hem of hij een vasectomie wou overwegen, zodat we opnieuw van ons seksleven kunnen genieten in de wetenschap dat ik niet zwanger kan raken en opnieuw risico loop op zwangerschapsverlies of dat we opnieuw een baby kunnen krijgen. 

Nog voordat ik kon uitleggen waarom, weigerde hij al resoluut. Hij zei: “Dat zou ik mezelf nooit aandoen.” Ik ben echt geschokt hoe egoïstisch dat is. Ik kan er echt niet bij dat hij zo reageert.

Is het onredelijk van mij om zo verbijsterd zijn, of moet ik gewoon kalmeren en de dingen vanuit zijn perspectief bekijken?