Week van de Opvoeding: “Goed genoeg” gescheiden ouderschap

Vroeg of laat komt die vraag op: Kan ik dit wel? Doe ik het goed genoeg? Ja, zonder twijfel! Je kan dit. Maar niet zoals vroeger. Niet als koppel. Niet als romantisch samen. 'Samen' moet je her-denken. Anders invullen. Je beeld bijstellen. Je bent geen partners meer. Je bent collega-ouders geworden. En dat vraagt oefening, mildheid, duidelijke afspraken en realistische verwachtingen.

Duo-ouderschap in een nieuwe vorm

Voordat je ouder wordt, draait het in je relatie vooral om elkaar. Je bent verantwoordelijk voor jezelf — volwassen, zelfstandig. Tot het moment dat er een kindje komt. Door geboorte, adoptie of een andere vorm van ouderschap. En zodra je dat kind omarmt, ben je als partners ook ouders. Samen verantwoordelijk. Een team.

Na de eerste roze wolk (die er trouwens lang niet altijd is) worden de verschillen duidelijk. Over voeding, kleding, grenzen, troost … over waarden, verwachtingen, opvattingen. Over opvoeden en ouderschap! 

Jouw beeld van ouderschap botst soms met dat van de ander — en met de werkelijkheid. Want je kind bepaalt mee de koers en tegelijk spiegelt het je. Ouderschap haalt oude stukken van jezelf naar boven; herinneringen, vergeten gebeurtenissen, kleine of grote trauma’s… je eigen opvoeding.

Ouderschap is er zijn voor je kind. Met liefde, grenzen en geduld (dat je wel eens verliest). Het is mee groeien met elke fase. Je kind helpen stevig te wortelen en tegelijk los te laten. Geen perfecte rol — wel een echte verbinding. Een verantwoordelijkheid die niet stopt wanneer je relatie stopt!

Van partners naar collega-ouders

Soms loopt het ouderschap als team mis. Soms is relatietherapie geen redding, maar net het begin van een afscheid. Je wordt gescheiden ouder. Alleen, met een nieuwe partner of in een nieuw samengesteld gezin. Een nieuwe realiteit.

Maar als het als team al moeilijk liep vóór de breuk, wordt het er daarna zelden makkelijker op. De uitdaging wordt groter: je blijft samen verantwoordelijk, maar de vorm is veranderd. Je bent geen partner meer, maar wel ouder. Voluit. En je kind heeft recht op ouders die — ook al zijn ze geen koppel meer — blijven zorgen, blijven dragen, blijven afstemmen. In het beste geval met elkaar maar op zijn minst met het oog op jullie kind (eren). 

👉Vind je plek als collega-ouder.
👉 Streef ernaar om de pijn van de breuk niet tussen jou en je kind te laten staan.
👉 Stel jezelf regelmatig de vraag: gaat dit nu over mijn kind, of over mijn ex-partner?
👉 Hou je focus op waar jij zélf iets aan kan doen 

Je mag bezorgd zijn over wat er bij de andere ouder gebeurt, dat hoort ook bij betrokkenheid, maar je kan alleen focussen op wat binnen jouw controle ligt. Laat je energie niet wegvloeien naar wat je niet kan veranderen. Gebruik ze voor wat telt en wat je zelf in handen hebt: jouw relatie met je kind.

En telkens je twijfelt of vastloopt, is het een goede oefening om te kijken door de ogen van je kind. Mogelijk ontdek je zo ook de stem van je eigen innerlijke kind en word je bewust dat je soms reageert vanuit je eigen kwetsuren uit het verleden. Probeer dit helder en zuiver te krijgen. Ontdekken is een eerste stap.  Geef tijd voor jezelf en je kind (eren).   

Creëer rust, zo maak je ruimte voor zijn of haar stem. Om ze zelf te ontdekken en te ontwikkelen. Geef vertrouwen, ook als het lastig is voor je. Blijf mild voor jezelf, bewustzijn is de eerste stap naar verandering. Wees eerlijk, authentiek.  Dat is goed genoeg ouderschap.

De stem van het kind centraal

In alle verwarring, pijn en geregel van een scheiding, dreigt de stem van het kind verloren te gaan. Niet omdat je geen goede ouder bent, maar omdat alles zóveel vraagt. Toch is dat de essentie: het kind moet centraal blijven staan. Niet jouw gekwetstheid, niet je woede naar je ex, niet het schuldgevoel dat je soms verteert.
Vraag je regelmatig af:

👉 Wat heeft mijn kind nu nodig?
👉 Kan ik dat geven?
👉 En zo niet: wie of wat wél? 
👉 Wie of wat heb ik zelf nodig als hulp voor mij? 

Je hoeft geen perfecte opvoeder te zijn. Wél een ouder die ruimte maakt voor de beleving van je kind — zonder oordeel, zonder druk. Hou dat als doel voor ogen maar veroordeel jezelf niet als het je (nog) niet lukt. Het doorvoelen en herkennen is een grote eerste stap. 

Aanvaarding ❤️

Scheiden vraagt rouw. Niet alleen om de relatie, maar ook om het beeld van hoe het had kunnen zijn. Aanvaarding betekent: stoppen met vechten tegen wat onomkeerbaar is. Je ex-partner is niet meer je lief, maar blijft wel mede-ouder. Dat is geen klein onderscheid. Het is de sleutel.

De kunst zit in het loslaten van het oude samen, en tegelijk het vasthouden aan je gedeelde ouderschap — in een nieuwe vorm. Niet romantisch samen aan tafel. Wel functioneel samen in afspraken, overleg, en gedragenheid, met de focus op wat jij zélf in handen hebt! 

En wat als samen niet lukt? Dan zal je daar een weg in moeten vinden. Zorg dat je daarbij geholpen wordt door externe professionals. Hou het bij strikt noodzakelijke communicatie met je ex in het belang van jullie kind(eren). Ga niet in verdediging of aanvaL … Dat is energieverlies!! Hou het dan zakelijk en probeer er alle emoties zo goed als mogelijk af te halen. Hou je energie voor jouw eigen ouderschap in het deel waar jij zelf invloed op hebt en laat je ondersteunen. 

Zelfzorg en innerlijke rust

Hoe meer rust je in jezelf vindt, hoe minder je kind jouw pijn moet dragen. Zorg voor jezelf. Niet als prioriteit boven je kind, maar als fundament onder jullie relatie. Wat je niet verwerkt, geef je door. Wat je heelt, geef je door. Dat is ook goed genoeg ouderschap.

Tijd en ruimte: het mag zoeken zijn

Geen enkel draaiboek vertelt hoe je als gescheiden ouder alles “juist” doet. Het mag zoeken zijn. Je hoeft niet alles meteen te kunnen. Je hoeft ook niet alles op te lossen. Opvoeden in scheiding is best ook wel trial en error. 

Vertragen is geen falen. Het is een vorm van zorg. En blijf mild naar jezelf. Het is menselijk als de ene dag iets beter lukt dan de andere. Aanvaard dat het zo is, kader het naar je kind en sta na elke struikelblok weer op. Lukt dat niet alleen? Laat je omarmen! Je bent niet alleen, veel ouders struggelen om het goed genoeg te kunnen doen! 

Tot slot: imperfect, maar verbonden

Goed genoeg ouderschap is niet: het allemaal onder controle hebben. Het is: blijven proberen, blijven voelen, blijven afstemmen, eerlijk en oprecht. Het is: verantwoordelijkheid blijven nemen, ook als je elkaar niet meer begrijpt. En vooral: de liefde voor je kind boven alles laten staan! Want dat is het enige dat niet veranderd is … de zuivere ouder-kind-liefde. Je kind heeft geen perfecte ouder nodig. Wel een échte.

Voor wie meer wil

In het kader van de Week van de Opvoeding geef ik als expert en ervaringsdeskundige interactieve webinars en live lezingen voor gescheiden ouders én hun netwerk; grootouders, leerkrachten, jeugdwerkers, ...

Analoog aan mijn gidsend woordenboek EHBO, ouders uit elkaar vertrek ik vanuit enkele belangrijke woorden en deel ik zo inzichten en krijg je praktische tips en tools die je kan inzetten op bewust ouderschap in het belang van je kind en jezelf in scheiding én is tijd voor interactie zodat ook jouw vraag beantwoord kan worden.

Meer info om een lezing bij te wonen vind je hier.
Wil je er zelf een organiseren? Daarvoor vind je de info hier.

Wees warm welkom!