Kindervriendschappen die té hecht worden: hoe stel je als ouder op tijd grenzen?

Mijn dochter is zes, vrolijk en sociaal. Ze sluit overal makkelijk vriendschap, en ik geniet ervan om haar met andere kinderen te zien spelen. In onze buurt is er een gemeenschappelijk zwembad waar ze een meisje van negen leerde kennen. Een lief meisje, maar duidelijk een kind met een rugzakje. Ze woont bij haar oma en wordt vaak gepest door leeftijdsgenoten. Daardoor zoekt ze aansluiting bij jongere kinderen, zoals mijn dochter.

Aanvankelijk vond ik het mooi om zien. Iedereen verdient vriendschap, zeker kinderen die het moeilijk hebben. Maar langzaam begon ik signalen op te vangen dat de vriendschap nogal... eenzijdig werd.

Wanneer vriendschap bezitterigheid wordt

Op een zomerdag nodigden we vrienden uit aan het zwembad. Zij hebben een dochter van dezelfde leeftijd als de mijne, perfect voor een gezellige speelnamiddag dus. Maar de oudere vriendin dook meteen op, klampte zich aan mijn dochter vast en weigerde haar te laten spelen met haar leeftijdsgenootje. Ze droeg haar rond als een pop, liep ermee weg en negeerde elk verzoek om ook met het andere meisje te spelen.

Zelfs toen mijn 17-jarige stiefdochter probeerde tussenbeide te komen, hield ze mijn dochter stevig vast. “Dat is míjn vriendin,” riep ze. En dat was het moment waarop bij mij een alarmbel afging.

Soms moet je kiezen voor je eigen kind

Alsof dat nog niet genoeg was, ontdekten we later dat het meisje hoofdluis had. Ze zei behandeld te zijn, maar mijn stiefdochter zag nog beestjes in haar haar. Geen fijne gedachte, gezien het innige fysieke contact dat ze de hele dag met mijn dochter had gehad.

Toen was voor mij de maat vol. Ik heb mijn dochter apart genomen en gevraagd om bij onze gasten te gaan zitten. De oma van het andere meisje keek me boos aan. Ze is erg beschermend, wat ik snap gezien de achtergrond van haar kleindochter. Maar mijn dochter is geen emotionele reddingsboei. Ze is een kind, geen bezit.

Waarom grenzen stellen belangrijk is bij kindervriendschappen

Kinderen leren van vriendschappen – de mooie én de moeilijke. Maar het is aan ons als ouders om hen te begeleiden, te beschermen en waar nodig in te grijpen. Het is oké om grenzen te stellen, ook als dat betekent dat je een ander kind (of diens verzorger) teleurstelt. Dat betekent niet dat je harteloos bent. Het betekent dat je voor je eigen kind opkomt.

Sindsdien heb ik beslist om de contactmomenten met dit meisje te beperken. Niet uit afwijzing, maar uit bescherming. Mijn dochter verdient ruimte om op een gezonde manier vriendschappen op te bouwen, met ruimte voor wederzijds respect, niet voor bezitterigheid.

Wat kun je doen als een kind té bezitterig wordt in een vriendschap?

• Observeer het gedrag: Voelt je kind zich nog vrij en blij in de vriendschap? Of is er stress of terughoudendheid?
• Stel grenzen: Maak duidelijk dat iedereen met iedereen mag spelen, en dat niemand ‘eigendom’ is.
• Praat met je kind: Leg uit wat gezonde vriendschappen zijn en hoe belangrijk het is dat iedereen zich goed voelt.
• Betrek indien nodig andere ouders of verzorgers: Blijf respectvol, maar wees duidelijk over je zorgen.

Tot slot: vertrouwen op je buikgevoel

Elke ouder maakt het mee: situaties waarbij je twijfelt of je te streng of juist te meegaand bent. Maar als je buikgevoel zegt dat iets niet klopt, mag je daar best op vertrouwen. Vriendschap is belangrijk – maar de emotionele veiligheid van je kind komt altijd op de eerste plaats.

BRON: vrij vertaald naar REDDIT