Waarom ik in mijn volgend leven een man wil zijn (ja, echt!)

23/09/2025

Door Mama Els

Soms kijk ik naar mijn man en denk ik: ‘Jij hebt het écht zo makkelijk, hé.’ Geen maandstonden, geen verslapte bekkenbodem, geen hormonale breakdowns omdat de was niet is opgevouwen. Gewoon slapen, plassen en ouder worden alsof het niks is. In mijn volgend leven? Word ik man. Punt. Want dat leven lijkt me, op z’n zachtst gezegd, een pak minder gedoe.

Soms zit ik op het toilet (alwéér), met een warmtekussen op mijn buik, een reep chocolade in mijn hand, en tranen in mijn ogen omdat de hond in die reclame z’n baasje kwijt is. En dan denk ik: ‘Ja maar allee… Hoe kan het dat mannen gewoon vrolijk door het leven huppelen alsof ze op een permanent wellnessweekend zijn?’

Laat me duidelijk zijn: ik heb niks tegen mannen. Écht niet.
 Maar als het leven een computerspel was, zijn mannen gewoon op Easy Mode begonnen terwijl wij vrouwen onszelf door Extreme Survival Mode moeten sleuren – met maandverband, bekkenbodemtraining en moodswings als extra obstakels.

Dus bij deze: mijn open sollicitatie om in mijn volgend leven als man terug te keren.
Want serieus, kijk gewoon eens:

1. Geen maandstonden. Geen gedoe. Geen drama.

Mannen bloeden niet. Punt. 
Ze kennen geen PMS. Geen menstruatiecups die je eruit moet peuteren als een amateur-gynaecoloog. Geen plots doorlekken in een witte broek op dag twee. En weet je wat ze dus wél hebben? Energie. Altijd. Ik ben soms al moe van het idee dat ik binnenkort weer ongesteld ga worden.

2. Ze kunnen rechtstaand plassen. IN DE NATUUR.

Ik heb ooit eens geprobeerd rechtstaand te plassen tijdens een wandeling. Surprise, surprise: dat ging niet goed!  
Terwijl mijn man op drie seconden klaar is en vrolijk fluitend naast een boom staat, moet ik een perfect gebalanceerde hurkpositie aannemen, m’n broek op m’n enkels, hopen dat er geen brandnetels zijn én dat er geen passerende fietser langskomt.
Serieus. Ze kunnen zelfs plassen als een superheld!

3. Zwangerschap? O ja, ze ‘doen mee’.

‘Wij zijn zwanger,’ zeggen ze dan. 
Ah bon? Heb jij dan ook net een week lang op zoute crackers geleefd wegens non-stop misselijkheid? Voel jij ook de baby op je blaas dansen terwijl jij probeert te slapen? Nee?  Dan zijn WIJ dus niet zwanger. IK ben zwanger en jij bent aanwezig. 
Dank je wel om mijn voeten te masseren, maar je buik is niet gegroeid, hubby.

4. Bevallen? Goh, wat een spannende dag!

Hij: ‘Het was voor mij ook echt wel intens, hoor.’
 Ik: ?!?!? (Terwijl ik dichtgenaaid word met een tapijtzeil en een houtnietmachine.)
Mannen mogen toekijken, handjes vasthouden, een traantje wegpinken… en dan drie dagen later terug aan het werk gaan met een goed verhaal voor bij de koffie. 
Wij? Wij krijgen een inwendig bloementapijt als souvenir, gecombineerd met postnatale tranen, lekkende borsten en hechtingen op plekken waar de zon niet schijnt.

5. Hun bekkenbodem is gewoon... intact.

Weet je wat mijn man nooit doet? Googlen hoe je je bekkenbodem moet trainen om niet te lekken tijdens het niezen. Hij hoeft niet te ‘knijpen’ terwijl hij in de rij bij de bakker staat. Hij springt op een trampoline alsof het niks is. 
Als ík spring, is het met een inlegkruisje én een schietgebedje.

6. Ze slapen in drie seconden. Overal.

Het is bijna magisch. We liggen in bed, ik lig te piekeren over de boterhammen voor morgen, mijn to-dolijst, of ik wel een goeie mama ben, of ik ooit nog ga kunnen sporten met zo’n geradbraakt lichaam... 
En hij?
 Snurkt al. 
Na drie ademhalingen.
 Alsof hij een ingebouwde 'slaapstand' heeft. Ik haat het een beetje.

7. Selectief gehoor: een superpower

‘Heb je dat niet gehoord? Ik riep je drie keer.’
 ‘Nee, sorry schat, ik was even aan het focussen.’ 
Op wat? Op je eigen navel? Op Instagram? Op het oneindige universum?
 Ze kunnen het gegil van de kinderen negeren, de deurbel, zelfs het vacuüm van chaos rond het avondeten. 
Maar een chipszak opendoen? Horen ze vanaf de bovenverdieping.

8. Ze worden knapper met de jaren.

Zij krijgen grijze slapen en dat heet dan ‘charisma’. Wij krijgen pigmentvlekken en kraaienpootjes en mogen blij zijn als iemand de omschrijving ‘rijpe schoonheid’ gebruikt in plaats van ‘afgeleefde loedermoeder’.
George Clooney? Sexy. 
Ik met messy hair, don't care en wallen? ‘Je ziet er moe uit, schat.’
 Fijn, bedankt.

9. Hun hormonen zijn stabiel. Serieus.

Mijn man heeft geen dagen dat hij huilt omdat de yoghurt op is.
 Geen paniekaanval omdat zijn broek ineens te strak zit.
 Geen cyclus die hem verandert in een labiele gremlin met hoofdpijn.
 Zijn hormonen? Die chillen gewoon. 24/7. Soms met een pintje erbij. 
De mijne? Die zitten in een rollercoaster, met een aanval van ADHD en een vleugje sadisme.