Het knutselwerk waar mijn hart van overliep

Moeder had willen vragen wat ze van plan waren om te maken, maar had wijselijk gezwegen toen ze twee hypergeconcentreerde gezichten zag. Aandoenlijk. De dochters hadden het doel duidelijk voor ogen en namen de tijd om er zorgvuldig naar toe te werken. Zoals het ware artiesten betaamt, zaten ze gebogen over het papier met de tong tussen de lippen en overlegden ze enkele keren gedurende het hele proces over de volgende stap.

Moeder had af en toe stiekem toegekeken en was vertederd door de bijzondere samenwerking tussen de twee kunstenaars. Moeders nieuwsgierigheid naar het eindresultaat werd dan ook opgewekt. Ze werd zelfs ietwat ongeduldig. Wat dreef hen tot deze nog nooit eerder geziene coöperatie? Ondertussen hoorde ze de dochters af en toe giechelen om hun eigen leuke ideeën. Het project werd grootser en begon behoorlijke proporties aan te nemen. De dochters waren intussen al een dik half uur bezig, dus moeder had zich stilletjes in de woonkamer teruggetrokken.

Plots was het tijd voor de vernissage. De oudste dochter had moeder aangemaand om de ogen te sluiten om de spanning nog wat op te bouwen. Moeder deed wat er van haar gevraagd werd en hoorde de dochters stilletjes de woonkamer binnenkomen met het geluid van zacht wapperende papieren rond hen. Moeder mocht de ogen openen.

De oudste dochter was haast niet meer zichtbaar achter het kunstwerk. Moeder kon er een menselijke figuur in herkennen, met kleurrijke kleding, een ietwat bizar hoofd, iele armen en benen en zonder nek. De dochters stonden er naast met enige trots en tevredenheid over het geleverde werk. Ze waren zelf ook lichtjes verrast over het feit dat alle gelijmde en geplakte stukken mooi bleven hangen. Moeder langs haar kant was erg onder de indruk van het creatieve vermogen van de dochters en prees hen voor het prachtige kunstwerk dat aan hun brein ontsproten was. Hun ogen blonken nog harder van trots.

Als blijk van waardering voor het gemaakte werk en interesse in het bijzondere stuk vroeg moeder een beetje uitleg over de artistieke uitspatting. De dochters verduidelijkten met aanstekelijk enthousiasme wat het precies voorstelde. Het werk kreeg de naam “Mama” en was dus, jawel, moeders evenbeeld. Het gezicht had hoofdzakelijk gele accenten en had een tevreden gezichtsuitdrukking. Het was een hele opluchting voor moeder dat dit dan toch de algemene indruk van haar in de ogen van de kinderen bleek te zijn en niet de boze of serieuze variant.

Ze droeg een kleurrijke rok, waar klaarblijkelijk enige tijd in gestoken was om tot dit resultaat te komen. De rok was gecombineerd met een oversized shirt waarop kersen en een nog niet nader geïdentificeerd object getekend waren. Vier repen papier stelden de armen en benen voor. Aan de linkerarm hing een rechthoekig vlak dat bezaaid was met kleine vierkantjes. De dochter keek naar moeder en bedacht zich dat het evenbeeld nog een belangrijk detail miste, dus ze haastte zich snel terug naar het atelier. Even later kwam ze terug en had “Mama” een geel bergje op haar hoofd dat haar dot moest voorstellen. Daar nog achteraan bengelden papieren slierten haar.

Moeder was werkelijk geflatteerd door het portret. Dit had de dochters behoorlijk wat werk en tijd gekost en moeder was vereerd dat ze dit aan haar wilden spenderen.

De dochter ging verder met de uiteenzetting: “Mama” had net kersen en een snoepje gegeten, zo verklaarde ze met heel voor de hand liggende intonatie. De rechthoek in haar hand, was haar gsm. Reality check voor moeder? Mogelijk. Vader had bij die laatste opmerking een veelzeggende blik naar moeder geworpen, die zij vakkundig genegeerd had.

Moeder had die avond voor het eerst na lange (Corona-)tijd nog eens enkele uurtjes met vriendinnen afgesproken. “Mama” was als het ware een vervangmoeder voor die avond. Vader vertelde achteraf dat de dochters nog behoorlijk ver gegaan waren in hun fantasiespel. “Mama” had tijdens het avondmaal aan tafel moeten zitten. Ze hadden haar op moeders stoel gepositioneerd en vader had haar een bord eten moeten voorzetten. Na de maaltijd hadden ze “puree” bijgetekend op de buik en omdat ze toch bezig waren, ineens ook maar enkele hartjes en iets wat verdacht veel op een borst leek. Dat laatste had voor het slapengaan nog voor heel wat hilariteit gezorgd onder de 3 kinderen.

Toen moeder terug kwam van het uitje, zat “Mama” op haar favoriete plekje in de zetel. Moeders hart liep over en ze bedacht zich dat ze één belangrijk detail over het hoofd hadden gezien. Voor moeder in haar bed kroop, tekende ze het grootste hart op het oversized shirt. Ze schreef er in haar beste geschrift de namen in van haar hele kroost met de gedachte dat de oudste zoon die zou kunnen voorlezen en in de hoop dat hun harten zich met dezelfde warmte zouden vullen zoals zij dat onbewust gedaan hadden bij haar.