9 feministische voornemens voor de opvoeding van mijn zoon

We gaan er geen doekjes om winden: we leven nog altijd in een mannenwereld. Ook al nemen vrouwen veel beslissingen thuis, ook al presteren ze beter op school, ook al worden ze bijna evenveel betaald voor gelijk werk. Maar tegelijk is het duidelijk dat er wel degelijk gewoonten en gedachten aan het veranderen zijn en dus vind ik dat het mijn taak is om je voor te bereiden op die wereld.

Het is belangrijk voor mij dat je een zelfzekere jongen wordt, die zich kan ontplooien volgens zijn eigen talenten. En dat in een wereld met respect, waardering en verdraagzaamheid ten opzichte van elkaar en van mensen die andere keuzes maken.

Daarom maak ik deze beloftes tegenover jou:

1. Ik zal nooit zeggen dat iets (niet) voor jongens/meisjes is

Je bent een kleuter met een Assepoesterjurk en roze T-shirts die ook naar Sofia het prinsesje kijkt en dol is op Kaatje. Dat neemt niet weg dat je bijna 100 procent van de tijd vindt dat je een piraat/prins/draak bent en dat je heel goed weet dat je een jongen bent. Elke keer je zegt (damn you kleuterschool!) dat iets (niet) voor jongens of meisjes is, corrigeer ik je vriendelijk maar kordaat. Je gelooft me niet altijd, maar als ik het vaak genoeg herhaal, dan zal je het wel inzien. Hoop ik.

2. Zinnen als ‘grote jongens huilen niet’ of ‘verman je nu toch’ zullen nooit worden gezegd

Wie triest is, mag wenen. Dat doen mama en papa ook. Als je niet triest bent, mag je ook wenen. Bijvoorbeeld omdat je bang of moe bent of pijn hebt. Wenen mag. Altijd, of je nu een jongen of een meisje ben. Oké, toegegeven, ik ben niet altijd even tolerant als je weent omdat je een groene beker hebt in plaats van de gele, maar daarbuiten mag het. Echt.

3. Ik zal je aanmoedigen om mee te helpen in het huishouden

Jong geleerd is oud gedaan! Ik weet wel dat er periodes zullen komen met meer gezeur en geruzie dan wat anders - en periodes dat je zal vaststellen dat er geen proper ondergoed meer is, omdat je ze nooit in de wasmand hebt gegooid. Ik kijk er niet naar uit, zoon! Maar hopelijk kan ik dat vermijden door je van jongs af aan goede gewoontes te leren - dat wordt leuker samenwonen met je partner of vrienden later, beloofd!

4. Je zal leren dat er andere manieren dan vechten bestaan om conflicten op te lossen

Helaas ben je momenteel dol op vechten, hoofden afhakken en doodschieten. Ik zeg elke keer dat vechten geen oplossing is, dat je beter kan praten. Het valt (nog) in dovemansoren, maar ik geef niet op! Je eigen conflictoplossende vaardigheden staan nog in de kleuterschoenen, het is je vergeven dat je me (nog) niet onder tafel onderhandelt ;-)

5. Ik zal blijven herhalen dat prinsessen ook stoer kunnen zijn

Nog iets dat je niet gelooft. Dat prinsessen stoer kunnen zijn, dat ze ook kunnen redden en niet altijd gered moeten worden, dat ze ook slim zijn. Het is niet helemaal jouw schuld, de wereld bulkt van de ‘stoere papa’s en lieve mama’s’ - terwijl jouw mama liever de stoere is! Dus leer ik je alvast dat mama veel dingen goed kan, dat mama lof verdient voor parkeren, het huishouden regelen en dat mama ook wel eens een foutje maakt. Dat breiden we later dan wel uit naar prinsessen.

6. Ik zal je leren je emoties te benoemen en erover te praten

Je kan niet praten over wat je niet kan benoemen, dat is nogal logisch. Het zal jezelf en de mensen in je omgeving helpen als je (redelijk goed) kan benoemen wat in je omgaat, waarom, wat de oorzaak is en wat je zelf ziet als oplossing. Een werk dat nooit helemaal zal af zijn, ikzelf leer nog regelmatig iets nieuws over mezelf. Maar een goede basis is veel waard.

7. Ik beloof zelf ook respectvol te zijn tegenover anderen, zodat je kan leren van mijn gedrag

Hoe kan ik jou beter leren om respect te hebben voor anderen dan het zelf te tonen? Hoe ik praat over anderen, hoe ik probeer me te verplaatsen in hun situatie en hun keuzes, hoe ik aanvaard dat er mensen zijn die andere beslissingen maken dan ikzelf. Toegegeven, ik kan nog wel wat oefening op dat vlak gebruiken, maar ik engageer me om me te blijven inzetten.

8. Je papa zal hetzelfde doen met huishoudtaken

Papa ‘helpt’ niet bij het huishouden, net zomin als papa ‘babysit’ als mama eens een avondje naar de les/op zwier/gaan sporten is (no stress, dat laatste is vooral wishful thinking). Mama en papa regelen samen het huishouden, of we doen toch ons best ;-)

9. Het verschil tussen ‘gelijk’ en ‘gelijkwaardig’ zal uitgebreid aan bod komen

Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet gelijk, want ze zijn anders. Maar ze zijn wel gelijkwaardig. Als ze hetzelfde werk doen, dienen ze hetzelfde betaald te worden en hetzelfde respect te krijgen. Als je deuren openhoudt, hou ze dan openen voor vrouwen én mannen, want dat is maar zo beleefd. En als je iemand ziet worstelen met te veel boodschappen/bagage/verhuisdozen, dan bied je hulp aan ongeacht hun geslacht - omdat dat vriendelijk is.

Het zal niet altijd gemakkelijk zijn om deze beloftes na te komen, maar ik hoop dat ik blijf streven en telkens opnieuw begin, de moed niet opgeef en over vijftien jaar kan zeggen dat ik iets heb bereikt: dat mijn zoon een feminist is. Al hoop ik nog harder dat dat woord tegen dan verleden tijd is…