Vraag het aan de expert: ‘Wat als je kind de ene ouder afwijst?’

Vraag mama: ‘Mijn dochtertje heeft een duidelijke voorkeur, wat kunnen wij doen?’ 

‘Wat als je kind de ene ouder afwijst? Als mijn man alleen is met zijn dochter verloopt dit zonder problemen, ze hebben ook hun eigen gemeenschappelijke zaken om te delen. Onze dochter is 19 maanden jong. Zij is heel erg zot van haar oma’s en roept en loopt als een gek ernaar toe. Echter wanneer ik als mama er bij ben, kan zij op andere dagen heel hard wenen als de ene oma toekomt omdat ze dan meestal meegaat met die oma naar huis. Daar thuis is het voor haar een speelparadijs. Ze geniet ook altijd daar. Als de andere oma met opa toekomen is zij ook reuze enthousiast, maar net zoals vandaag huilt zij en wil ze enkel door mama gedragen zijn. Mijn mama (omi) kan dit plaatsen, maar nonnie (mama van mijn man) en papa (mijn man) kunnen dit minder plaatsen. Nonnie kan de teleurstelling niet wegsteken en mijn man zegt dat ik de oorzaak ben dat ze zo aan mij aanklampend is.

Ik weet mezelf geen raad. Buiten 3,5 maanden borstvoeding geven ben ik altijd de zorgende factor geweest wanneer mijn dochter ziek was of gewoon structuur aanbood. Ik moet bij mijn man altijd zaken herhalen of structureren. Hij brengt tijd met haar door buiten, maar gaat nooit alleen met haar weg. Nonnie gaat altijd weg met onze dochter Nia dus daar kan het dan precies ook niet aan liggen. Dit is hetzelfde met andere mensen. Zo huilt ze altijd bij mannen, bijvoorbeeld haar peter, die de tofste persoon is. En zo wil ze ook geen aandacht geven aan de vader van mijn man enzoverder.

Als wij op uitstap gaan wil zij dus ook steeds door mama gedragen zijn. Dan weer neergezet worden om dan weer gedragen te worden.

We hebben dezelfde vermoeiende job bij de politie en werken 12 uren per dag, zijn vaak weg van huis en ik als mama ben soms vaker weg van huis dan mijn man. Wat kan ik hiermee doen? Ik ben ten einde raad.’

Antwoord van kinderpsychologe Anky De Frangh 

‘Dat klinkt enerzijds erg vermoeiend en anderzijds (als mama) erg herkenbaar. Ik wil  je vooral geruststellen: Wat je beschrijft komt heel vaak voor en is doorgaans niets om je zorgen om te maken. Zoals je zelf aangeeft ben jij als mama de primaire hechtingsfiguur. 19 maanden is - hoe je het ook draait of keert - nog steeds erg jong en ze voelt zich dus waarschijnlijk het veiligst wanneer jij dichtbij bent. Je dochter vindt andere mensen duidelijk prima, maar heeft gewoon een voorkeur voor jou. Jij bent de ‘constante zorgende factor’ zoals je het zelf noemt, en dat is waarschijnlijk ook hoe zij het ervaart. Het is dus vermoedelijk niet zo dat ze anderen afwijst, maar eerder dat ze jou verkiest wanneer je in de buurt bent en dat is best begrijpelijk. Dat ligt dus niet aan jou. 

Bijna alle kinderen hebben een periode waarin ze een hele duidelijke voorkeur hebben voor één ouder. Hoe je daarmee omgaat, hangt vooral af van wat voor jullie haalbaar is. Het is echt prima om een grens te stellen en te zeggen: “Vandaag stopt papa jou in bed terwijl mama het eten maakt.” Of “Ik kan je nu niet dragen schat, ik ben moe. Als je gedragen wil worden kan papa je dragen.” Net als dat het prima is om bepaalde dingen wel altijd op je te nemen wanneer dat kan. Kinderen groeien hier vanzelf uit zodra ze ouder worden en wanneer ze in tussentijd voldoende contacten hebben met andere zorgfiguren (en dat lijkt hier zeker het geval te zijn).

Wanneer je dochter voelt dat er een afscheid van jou komt, zoals bij oma bijvoorbeeld, dan is het ook normaal dat ze dat even moeilijk vindt, ook al vindt ze het daar uiteindelijk ontzettend leuk. Afscheid nemen van iemand die je graag ziet is niet altijd leuk en jonge kinderen hebben nog geen tijdsbesef, dus ze begrijpt niet dat ze je snel weer terugziet. Wat je op zo’n momenten kan doen is haar gevoel erkennen en benoemen. Zo kan je op het moment van afscheid bijvoorbeeld zeggen: “Afscheid nemen is niet leuk he schat? Dat snap ik, ik ga jou ook missen. En ik weet ook dat je het super leuk gaat hebben bij oma en dat zij goed voor jou gaat zorgen. Morgen na het dutje kom ik je weer halen. Ik hou van je!” Als je daarbij een vast ritueeltje hebt, zoals een kus, een knuffel of nog iets anders, kan dat helpen. Afscheid hoeft niet zonder tranen te verlopen. Wat wel belangrijk is, is dat je kindje nadien snel getroost en gerustgesteld is. 

Een goede manier om ervoor te zorgen dat kinderen zich op hun gemak voelen bij anderen is door samen met je kind en die andere persoon (of personen) regelmatig tijd door te brengen. Zo leren kinderen dat die andere personen ook ‘veilig’ en leuk zijn. Hou er wel rekening mee dat jonge kinderen zich nog niet aan ontzettend veel mensen zullen hechten. Mama, papa en 4 grootouders is voor die leeftijd al wel een mooi aantal, zeker als er dan ook nog eens verzorgers op de crèche en neefjes en nichtjes zijn. Jonge kinderen hebben niet zo veel personen in hun leven nodig om zich goed in hun vel te voelen.

Als je het gevoel hebt dat je dochter bepaalde mensen echt niet leuk vindt of afwijst, kan het interessant zijn om eerst en vooral al eens te kijken naar hoeveel tijd ze samen hebben doorgebracht in nabijheid van jou of papa en ook eens te kijken naar de houding van die personen naar je dochter toe. Vaak kan dat al iets verklaren.’

Heb je zelf een vraag voor onze experten? Stuur een mailtje naar lore@mamabaas.com en dan leggen wij je vraag aan hen voor!