Het lijkt onvermijdelijk te zijn: zodra je kinderen heb, klink je (misschien vaker dan je zou willen) als je eigen moeder. Want al die uitspraken waarbij je vroeger met je ogen draaide, doe je nu gewoon zelf. Zoals deze toppertjes:
Gedraag je nu toch eens!
Allé, daar gaan we weer …
Doe je deur dicht!
Doe dat licht uit!
Jij zal nog verschieten later.
Kijk naar mij als ik tegen je praat!
Doe dat haar uit je ogen.
Zet je nu eens recht.
Doe maar normaal, da’s al gek genoeg.
Hef je voeten op als je stapt.
Zet die muziek eens wat stiller!
Later ga je mij nog dankbaar zijn.
Trek je broek eens omhoog.
Denk je dat we hier een ezeltje in de tuin hebben staan misschien?
