We hebben al een hele weg afgelegd, denk ik weleens als ik naar mijn twee pubers kijk. Die kleine schattige patatjes van weleer zijn ondertussen uitgegroeid tot tieners die boven me uit torenen. Heel eerlijk? Er zijn toch een aantal dingen van toen die ik écht niet mis – en ik vermoed dat voor jou ook geldt:
Het gesleur met pampers, vochtige doekjes, reservekleertjes, flesjes, plooibedjes, … zodra je de deur uitgaat.
De onderbroken nachten.
De veel te vroege ochtenden.
De honderden keren ‘mamaaaaaa’ horen de hele dag door.
Restjes spuug ontdekken op je trui tijdens een vergadering.
De vele oorontstekingen.
Niet naar buiten kunnen op de mooiste momenten van de dag door middagdutjes.
Gedoe met je partner over wiens beurt het is.
De herrie.
De zwemlessen – inclusief het omkleden in veel te warme en veel te kleine hokjes.
Het gebrek aan tijd voor mezelf.
Het speelgoed dat o-ver-al verspreid ligt in huis.
De snottebellen.
De luizen.
Het ’s nachts zoeken naar waar die verdomde tut nu weer is gebleven.
De driftbuien.
Het aerosollen.
Je kinderen geen twee minuten uit het oog kunnen verliezen.
Het geroep van op het toilet: ‘Mamaaaaa, ik ben klaaaaaaaar!’
De kinderliedjes die irritant lang blijven hangen in je hoofd.
De nooit afgeronde gesprekken omdat je ergens halverwege de draad bent kwijt geraakt.
De niet aflatende stroom aan kruimels en andere etensresten onder de tafel.
De avondroutine en alle moeite om je kind in zijn bed te krijgen.
De potjestraining.
Voor de 37ste keer naar dezelfde film of serie moeten kijken binnen een week.
Het heeft toch duidelijk ook zijn voordelen, zo'n puber in huis. Misschien goed om in je achterhoofd te houden als die puber in kwestie het uithangt ;-).
