Een grote les in loslaten: mijn dochter gaat naar het eerste middelbaar in de grote stad

Van ‘mama zet mij af aan de schoolpoort van de plaatselijke dorpsschool’ naar ‘alleen met de bus naar de grote stad’

Het grootste verschil, voor mij althans, is dat ik er niet zal bij zijn, bij die eerste schooldag. En nooit eigenlijk. Want ze gaat vanaf nu naar school met de bus. Met de bus naar de grote stad. Heel vreemd, om je kind plots echt te moeten loslaten. Ze heeft wel al eens geoefend. Ze weet hoe ze een bus moet nemen. Ze weet ook waar ze moet op- en afstappen. Ze kent de route van de bushalte naar school ook. Maar morgen zal ze dit voor de allereerste keer alleen moeten doen. En ik? Ik ga angstvallig wachten op een seintje dat ze goed toegekomen is. 

Ik ga ook niet kunnen checken of ze zich goed voelt. Ik ga niet kunnen praten met andere ouders om poolshoogte te nemen. Ik ga die andere mama’s en papa’s waarschijnlijk zelfs amper kennen aangezien die babbels aan de schoolpoort wegvallen. 

Ik ga ook niet 100% zeker weten wat ze daar allemaal doet, in de stad. Veel zakgeld heeft ze wel nog niet, dus zware uitspattingen zullen er sowieso niet inzitten, haha. Maar toch. Hoe was ik zelf? Geen heilige alleszins :-). 

Van ‘mama smeert mijn boterhammen en legt mijn spulletjes klaar’ tot ‘ik zorg voor mijn eigen stuff’

Nu ze naar het eerste middelbaar gaat, zo hebben we hier afgesproken, zal ze ook zelf voor haar eigen lunchbox moeten zorgen. Water, fruit, koeken, boterhammen … mama gaat het niet meer klaarleggen. Niet dat ik dat niet meer ‘wil’ doen, maar ergens moet het wel stoppen. En ze kan dit ook gewoon perfect zelf. Ik vermoed dat ik wel nog regelmatig de smeekbede ga krijgen om alsjeblief te helpen, omdat ze niet op tijd uit haar bed is gerold. 

En haar boekentas ga ik ook niet meer ‘uitmesten’. Net als haar kamer trouwens. (Dat wordt dus  een vloer die bezaaid is met kledij en andere rommel. Ik ga gewoon de deur van haar kamer toe houden. Dat lijkt me het meest rustgevende plan :-).)

Van ‘huiswerk, quoi?’ naar ‘hm, dit gaat toch niet vanzelf’

Ze zal ook voor het eerst het werkwoord ‘studeren’ aan den lijve ondervinden. De voorbije jaren had ze het geluk om weinig tijd in school te moeten steken na de schooluren. Maar dat zal nu toch wel veranderen. Die Franse woordjes leren zichzelf niet. En wiskunde wordt in het middelbaar echt wel een vraagstuk. 

Ga ik ze kunnen motiveren? Wordt dit een dagelijkse strijd? Dat zal snel duidelijk worden. Ik houd mijn hart nu al vast :-).

Loslaten voor mij. 

Zelfstandig worden voor haar. 

Zijn we hier wel klaar voor? Om het met haar woorden te zeggen: ‘ja en nee’ :-). 

Maar we gaan ervoor. Op een nieuw, groot avontuur!