Lieve tiener. Ik zie je wel, wanneer je teleurgesteld door je sociale media scrollt en merkt dat je niet bent uitgenodigd voor dat uitstapje hier of dat feestje daar. En ik merk het wel, wanneer je languit in de zetel ligt op vrijdagavond en je afvraagt waarom je niets beters te doen hebt dan thuis bij je ouders te zitten.
Het brak mijn hart toen je me vertelde hoe iemand die jij als vriend beschouwde jou behandelde. De ene dag waren jullie nog onafscheidelijke vrienden die alles samen deden; de volgende dag werd je zonder uitleg genegeerd.
Ik zie wel hoe je soms worstelt om erbij te horen op school.
Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt met jou. Je doet het goed op school en je bent een topper met een goed hart. Je komt niet vaak in de problemen en je werkt hard om iets te bereiken. En het belangrijkste: je hebt mensen om je heen die heel veel om je geven.
Maar ik weet dat het pijn doet dat je niet altijd wordt uitgenodigd voor sociale activiteiten en dat je niet elk weekend plannen hebt. Ik weet dat je droomt van diepere vriendschappen met mensen die om dezelfde dingen geven als jij. Ik weet dat je worstelt met het feit dat sommige mensen anderen niet behandelen zoals jij denkt dat ze dat zouden moeten doen.
Maar de waarheid is, soms vind je jouw mensen niet op de middelbare school.
De middelbare schooltijd is een moeilijke tijd voor iedereen. Ten eerste is er het typische tienergedoe, inclusief alle hormonen, twijfels, onzekerheden en drama’s die daarmee gepaard gaan. Jullie tienerbreinen en -lichamen ontwikkelen zich in een snel tempo en het kan moeilijk zijn om mensen te vinden die zich op hetzelfde tempo ontwikkelen als jij.
Al die tieners proberen uit te zoeken wie ze zijn en wie ze willen worden. Ze proberen voortdurend van alles uit: verschillende persoonlijkheden, verschillende ervaringen en verschillende soorten relaties. Het is onmogelijk om zowel op te vallen als erbij te horen.
En sociale media maken het er niet makkelijker op. Apps zoals Instagram en Snapchat zorgen voor een constante stroom aan berichten en beelden die jou een eenzaam en buitengesloten gevoel kunnen geven, zelfs wanneer je omringd bent door je leeftijdsgenoten.
Maar weet je? De meesten van ons vinden hun mensen niet op de middelbare school. Je zal jouw groepje mensen wel vinden. Misschien vind je hen als je verder studeert. Of misschien kom je ze tegen als je begint te werken. Maar vroeg of laat zal je hen tegen het lijf lopen.
De middelbare school is als leren fietsen met zijwieltjes. Je ouders, leerkrachten, sportcoaches etc. vertellen je waar je moet zijn en wanneer – en heel vaak word je gedwongen om met bepaalde groepen om te gaan die je normaal niet zou opzoeken.
Na de middelbare school kun je opnieuw beginnen, met nieuwe vrijheden. Je kan dan grotendeels zélf kiezen aan wie en wat je je tijd besteedt. Je kan daarbij selectiever zijn. En je zal waarschijnlijk meer mensen tegenkomen met gedeelde interesses.
Je zal samen eten met mensen en die op een dieper, persoonlijker niveau leren kennen. Je zal discussies voeren over onderwerpen waardoor je gepassioneerd bent. Je zal banden smeden met mensen die dezelfde doelen nastreven, hetzelfde gevoel voor humor hebben en dezelfde ambities hebben. Of misschien zullen ze jouw wereldbeeld wel helemaal veranderen met hun denkwijze.
Dat zijn het soort vriendschappen die de rest van je leven kunnen blijven bestaan. Je zal gemakkelijk contact houden, samen op vakantie gaan, aanwezig zijn op hun trouwfeesten, hun partners leren kennen en hen steunen zoals zij jou steunen.
Je zál die mensen vinden. Het is misschien gewoon nog niet op de middelbare school.
Vriendschap sluiten wordt makkelijker wanneer je ontdekt wat belangrijk voor je is. Ik hoop dat je deze jaren gebruikt om uit te vinden wie JIJ bent. Ik hoop dat je blijft proberen je passies te vinden en dat je ontdekt wat je vreugde brengt. Ik hoop dat je jezelf blootstelt en weet dat het gedrag van anderen een reflectie is van wie zij zijn en niet van wie jij bent.
Ik hoop dat je je zelfwaarde definieert door wat je doet en hoe je je over jezelf voelt, en niet door anderen. Leren jezelf precies te accepteren zoals je bent, is het beste cadeau dat je jezelf ooit kan geven.
En ik hoop dat je onthoudt dat de middelbare school maar een fase in je leven is. Ik weet dat het nu soms moeilijk te geloven is, maar het beste moet nog komen!
