Ode aan mijn tiener met griep

Daar ligt mijn tiener, 
bijna veertien jaar. 
Normaal nog zo stoer, 
nu veel minder waard. 

‘Mama, ik voel me niet goed. 
Dit is echt niet fijn. 
Mijn armen, mijn benen…
zowat alles doet pijn.  

Mama, kom nog eens.
Wil je mijn koorts even meten? 
Ik heb het zo warm,
wel 40 graden, zeker weten!

Mama, kom nog eens. 
Zet jij de muziek even op? 
Ik kan echt niet opstaan, 
alles draait en tolt in mijn kop.

Mama, kom nog eens.  
Er zit een krets in mijn keel.
Mijn hoofd… alles doet pijn, 
echt waar, toch zo veel!

Mama, kom nog eens. 
Zou ik nu eten, of beter later?
Misschien is het dorst…
Dus mag ik wat water? 

Mama, kom nog eens. 
Ik zal maar wat rusten, 
ben zo ontzettend moe. 
Doe jij de gordijnen wel even toe? 

Mama, kom nog eens!
‘k Heb pijn hier en pijn daar…
Kun je even masseren? 
En wanneer is mijn theetje klaar? 

Mama, kom nog eens!
Ik voel mij zo slecht!
En pijn overal…
Had ik dat al gezegd?’

Ik zucht nog een keer
en rol met mijn ogen.
Geef hem zijn thee 
en zeg onbewogen: 

‘Alles komt goed, jongen,
je gaat er niet dood van. 
Je bent nu gewoon…
al een échte man!’