Over “tijd” als gescheiden ouder met tieners in huis

Hoe voelt dat?  Verdeelde tijd, gemiste tijd, te korte tijd, verloren tijd, treuzeltijd, wachttijd, recuperatietijd, race tegen de tijd… Een puzzel die nooit helemaal lijkt te passen. 

Je kent het wel: je tiener vertrekt naar de andere ouder en plots is het huis... stil. Té stil. Eerst leek het vooruitzicht op een kinderloze week als een verademing, maar nu mis je zelfs het geluid van rondslingerende sneakers. Of net omgekeerd: je kind komt terug, jij kijkt uit naar wat qualitytime, een goed gesprek… maar voor je "Hoe was het?" kan zeggen, verdwijn hij naar zijn kamer. AirPods in, deur dicht. Weg qualitytime, hallo puber cave.

Het is niet alleen schakelen voor je tiener, maar ook voor jou. Je balanceert tussen gemis en opluchting, tussen plannen en loslaten, tussen controle en vertrouwen, verwachtingen en realiteit. 

Tieners opvoeden is pittig, of je dat nu alleen doet of met een plusouder erbij. En de momenten zonder hen? Soms zijn die broodnodig om even op te laden. En daar moet je je níet schuldig over te voelen.

Maar hoe zorg je dat je écht geniet van de tijd die je hebt, in plaats van je te laten opjagen door alles wat moet? Niet door te streven naar perfectie, maar door los te laten, mee te bewegen en stil te staan bij de kleine, spontane momenten. Door echt aanwezig te zijn in het moment en te relativeren waar je weinig vat op hebt. 

Tieners en hun tijdsbesef

Waarom lijken tieners altijd tijd tekort te komen? Hun dagen zijn een aaneenschakeling van school, huiswerk (of toch YouTube), vrienden en schermtijd. Jij plant misschien een gezellige ouder-kind-middag in, maar in hun hoofd staat diezelfde middag geboekt als "ik-doe-waar-ik-zin-in-heb-tijd".

"Ik kom zo" betekent in tienertaal meestal "misschien over drie uur, misschien nooit." Komen ze bij jou vlot aan tafel als je met liefde gekookt hebt (ondanks dat je moe bent van het werk, maar toch iets vers op tafel wilt toveren) als je dan ‘aan tafel’ roept? Of betekent het antwoord (dat ja na drie keer roepen kreeg) eerst nog die YouTube-video afkijken, die game beëindigen, chatten met vrienden en misschien zelfs een dutje doen? Maar als ze jou nodig hebben, dan lijkt vijf minuten plots een eeuwigheid te duren.

Voor jou als ouder telt tijd in uren, dagen, weken. “Nog drie nachten en dan is ze weer bij mij.” Maar voor je tiener draait tijd om momenten. Dat ene grappige gesprek in de auto, samen meezingen met een foute hit, een inside joke die altijd weer voor een giechel zorgt.

Goed nieuws! Het zijn net die kleine momenten die blijven hangen. Je hebt niet méér tijd nodig, alleen een andere blik op tijd.

Samen-tijd zonder druk

Als ouder hoop je op diepe gesprekken en qualitytime. Je tiener daarentegen? Die vindt ‘samen zijn’ vaak al voldoende, zolang er niet te veel verwachtingen aan vastkleven. Vergeet het perfecte plaatje. 

In je hoofd ziet qualitytime er misschien zo uit: samen een spel spelen, diepgaande gesprekken bij een kop warme chocomelk, een gezellige filmmarathon… Maar in realiteit?

• Jij plant een wandeling, je tiener wil liever gamen.
• Jij wil bijpraten, je tiener antwoordt met "ja," "nee," en "weet ik niet."
• Jij verheugt je op een leuke uitstap, je tiener komt pas tegen de middag beneden en heeft andere plannen.

Frustrerend? Misschien. Maar kijk eens naar de kleine signalen. Een schouderklopje in het voorbijgaan. Het feit dat ze tóch even komen hangen als jij de chips opent. Een blik van herkenning als je een flauwe grap maakt.

Timing is alles: Tieners zijn ’s avonds vaak het meest spraakzaam. Misschien is dat het moment om samen even de dag te overlopen, of gewoon stilletjes aanwezig te zijn, zonder verwachtingen.

En soms gebeurt er zoveel in die tijd zonder jou…

Je kind vertrekt als schattige pre-puber en komt terug met een zwaardere stem, een beginnende snor of een andere houding. Plots een andere muzieksmaak, een nieuwe hobby, een diepzinnige kijk op de wereld. Dat kan confronterend zijn. Alsof je een stukje hebt gemist of de tijd je heeft ingehaald. Daar kan je van staan kijken want dat is nu net iets dat veel sneller opvalt in een gescheiden opvoeding, door de werkelijke afstand ben je soms getuige van de sprongen die als een hazensprong gaan. 

En wat als…  

Soms gaat je tiener weg na een discussie of een vervelend moment. Je krijgt pas een week later de kans om het opnieuw op te pikken. Maar tegen die tijd is het momentum weg. Hoe lastig kan dat zijn…. Wat doe je dan?

• Kleine check-in berichten: Een simpele “Ik vond ons gesprek van daarnet moeilijk, maar ik hou van je. We praten later nog wel.” kan al genoeg zijn. Zo voelt je kind zich gehoord, zonder dat je forceert.
• Schrijf het op, voor jezelf: Soms helpt het om je gedachten op papier te zetten. Niet om naar je kind te sturen, maar om later te zien: Was dit echt zo groot als het voelde? Hoe belangrijk is het nog?
• Niet alles hoeft opgelost te worden: Sommige dingen vinden hun eigen weg. Misschien is je kind zelf ook verder gegaan. Soms kan een knuffel of een simpel “Hoe was je dag?” de lucht al klaren.

En loop jij er wél heel de week mee rond? Zoek een manier om het los te laten. Ventileer bij vrienden, sport het eruit, relativeer of vraag raad aan anderen. Je bent hier niet alleen in. Elke gescheiden ouder maakt dit weleens mee.

Tijd als kracht in plaats van gemis

Tijd is tricky. Soms lijkt er te veel van te zijn als je kind er niet is – of net precies genoeg om op te laden en tijd voor jezelf te nemen – en te weinig als ze er wel zijn. Maar misschien draait het niet om hoeveel tijd je samen hebt, maar om hoe je die tijd invult—of juist laat gebeuren. 

Vertragen helpt! Haal de tijdsdruk eraf. Laat stress niet bepalen hoe je de tijd ervaart. Vaak lukt iets beter als je het rustig aanpakt in plaats van je te laten opjagen. Tijd hoeft niet vol te zitten om waardevol te zijn. Soms is een onverwachte blik, een schaterlach of een gedeelde stilte meer waard dan een strak gepland moment.

Het mag rommelig zijn. Het mag soms voelen als een puzzel. Maar ergens, tussen de chaos en de schakelmomenten, zit jouw tijd met je tiener. En die is altijd waardevol! ❤️