Niet elke ouder heeft een favorietje, maar uit onderzoek blijkt dat 70 tot 75% van de ouders dat wél heeft, waarvan net wat meer moeders dan vaders. Moeders verkiezen vaak het kind dat gelijkaardige normen en waarden heeft en op latere leeftijd meer bezig is met de familie.
Het goede nieuws? Meestal tonen we niet dat we een favoriet kind hebben. En maar goed ook, want anders zou dat nadelig kunnen zijn voor het zelfvertrouwen van het niet-favoriete kind. Uit onderzoek blijkt dat 4 van de 5 mensen denken dat hun broer of zus het favoriete kind is van hun ouders. En ja, dat kan natuurlijk niet kloppen…
Jongste kind, favoriete kind?
Het favoriete kind is, zo blijkt uit onderzoek, iets vaker het jongste kind. Bij gezinnen met twee kinderen is het jongste in 62% van de gevallen het favoriete kind, het oudste in 38%. Nog schrijnender wordt het voor eerstgeborenen wanneer er drie of meer kinderen zijn. Dan blijkt het jongste kind gemiddeld 43% van de tijd het favoriete kind, het oudste slechts 19%!
Hoe komt dit nu? Een hypothese is dat we betere ouders worden naarmate we meer kinderen krijgen (oefening baart kunst), waardoor we er beter in slagen onze eigen waarden en normen over te dragen op onze kinderen. En zo krijgen deze kinderen dus ook meer kans om ons favorietje te worden. Ben je nog mee?
Of misschien is de reden wel dat het jongste kind vaak heel bewust het laatste is? We behandelen onze jongste dan langer als een baby'tje of kleiner kindje en imsschien koesteren we hem zelfs meer omdat hij alles 'voor het laatst' doet.
Vermijd vergelijkingen
Het is niet altijd makkelijk, maar probeer zelf niet in de val te trappen van het vergelijken, dat doen je kinderen uit zichzelf al meer dan genoeg. Let hier ook op als het gaat over kleine dingen zoals: ‘Kijk, je broer hangt zijn jas wel op!’ Of: ‘Je zus studeert wel gewoon op haar kamer.’ Zo’n uitspraak plant al makkelijk een zaadje in het hoofd van je tiener.
Het is natuurlijk niet zo gek dat je het beter kunt vinden met het kind dat qua temperament, normen, waarden of interesses dichter tegen jou aanleunt. Misschien kun je een van je kinderen wat minder goed begrijpen, omdat die zich zo anders gedraagt dan jijzelf. ‘Waarom is hij zo bang van alles?’ ‘Waarom blijft hij zoveel thuis en gaat hij niet op stap?’ De uitdaging is dan om te zoeken naar de dingen die je wel uniek en fijn vindt aan je tiener. En die zijn er altijd. Elk kind heeft talenten en eigenschappen die we kunnen appreciëren.
Je kunt niet voor elk kind exact hetzelfde doen. En dat hoeft ook niet, integendeel.
Je kinderen leggen hoogstwaarschijnlijk alles wat je voor hen doet op de weegschaal. Maar eigenlijk vergelijken ze appels met peren. Elk kind is uniek en heeft andere dingen van jou nodig. Bij het ene kind moet je misschien heel veel tijd besteden aan het begeleiden van huiswerk, terwijl de ander dat helemaal niet nodig heeft. De ene heeft misschien echt een nieuwe jas nodig, de ander niet. Als je kind aangeeft dat hij vindt dat zus of broer meer spullen of meer aandacht heeft gekregen, maak dan ook duidelijk waarom dat zo is. Tieners zijn echt wel voor rede vatbaar, als je het juiste moment afwacht. Beargumenteer en onderbouw dan waarom je iets wel of niet doet, toelaat of koopt.
Als je kind hierop blijft terugkomen, vraag dan zeker ook eens goed door en probeer te achterhalen wat er aan dat gevoel ten grondslag ligt. ‘Het lijkt alsof je het idee hebt dat ik niet net zoveel van jou hou of jou niet net zo leuk vind. Klopt dat?’
Meer lezen?
Geen tropenjaren meer, geen 'team no sleep' meer, geen peuterpuberteit of babysits meer... Heerlijk, een zelfstandig kind in huis dat je niet constant moet entertainen, met wie je interessante gesprekken kan voeren en volwassenere dingen mee kan doen ... Helaas! Krijg je gepresenteerd: een heerlijk kopje kakelverse hormonen. Met een werkelijk unieke blend: de TIENER.
In het boek Ouders komen van Mars gaat Evelien Kayaert op zoek naar antwoorden op onbegrijpelijke gedragingen of uitspraken van tieners. Daarvoor wordt ze bijgestaan door expert Anky De Frangh, klinisch psychologe, gedragstherapeute en gespecialiseerd in het helpen van ouders bij het omgaan met het gedrag en de emoties van hun kinderen.
Meer info vind je hier.
