Wat als de situatie met je tiener hoogst explosief is of ontploft?
Niet doen
- Je wilt jouw punt maken. ‘Dit tolereer ik niet!’ ‘Zo praat je niet tegen mij!’ ‘Wat denk je wel!?’ Je gaat mee in de emoties en al snel mondt het uit in een zware discussie of ruzie. Ouders hebben vaak het gevoel dat ze moeten kiezen, tussen grenzen stellen en begrip tonen. Maar eigenlijk kan het gewoon allebei.
Wel doen
- Smeed het ijzer als het koud is! Het tienerbrein is nog in volle ontwikkeling. Is de tiener heel emotioneel, dan is het stuk van zijn brein dat logica coördineert niet zo toegankelijk. Probeer je in the heat of the moment, als de emoties heel hoog oplopen, het gesprek met je tiener aan te gaan en met hem te redeneren, dan verwacht je eigenlijk het onmogelijke. Je tiener kan op dat moment zijn gevoel voor logica, rede of medeleven gewoonweg niet of heel moeilijk aanspreken. Je kunt zelf het best rustig blijven. Probeer de situatie te ontmijnen en bespreek wat er gebeurd of gezegd is op een moment dat het gevoel gezakt is, en dat je kind wat rustiger is.
- Ga niet te veel in op die kwetsende, lelijke woorden. Naarmate kinderen ouder worden, gaan ze soms dingen zeggen om je te kwetsen. Maar weet dat het daar eigenlijk niet over gaat. Je kind zit slecht in zijn vel of er speelt van alles. Of het is heel boos over iets wat jij gedaan of gezegd hebt. Of over een grens die je gesteld hebt. Je tiener voelt zich tekortgedaan of verkeerd begrepen. Je kind speelt de man, maar het gaat om de bal … Als je met de bal aan de slag gaat, kom je doorgaans een heel eind verder.
- Probeer het gevoel van je kind te erkennen. Dat helpt vaak om het gevoel al wat te laten zakken. Juist omdat je kind zich gehoord en begrepen voelt. Gedeelde smart is halve smart. ‘Wow, jij moet wel heel boos geweest zijn als je zoiets zegt. Wil je erover praten?’
- Als de rust is wedergekeerd, kun je ook jouw grens stellen. Probeer hier echt je tiener bij de oplossing te betrekken, dat kan helpen: ‘Ik vond dat eigenlijk niet fijn, want dat kwam wel binnen bij mij. Ik vind het niet leuk dat we zo met elkaar omgaan en ik zou dat graag anders willen. Hoe kunnen we dat in de toekomst anders aanpakken?’
Trouwens, niet vergeten: tieners zijn soms ook echt weleens (of vaak) gewoon gelukkig. Ouders komen natuurlijk nooit bij een psycholoog om te vertellen: ‘Mijn kind is zo blij. Wat moet ik nu?’ Want het is gewoon een heel fijne emotie. Maar die is er dus zeker ook!
Meer lezen?
Geen tropenjaren meer, geen 'team no sleep' meer, geen peuterpuberteit of babysits meer... Heerlijk, een zelfstandig kind in huis dat je niet constant moet entertainen, met wie je interessante gesprekken kan voeren en volwassenere dingen mee kan doen ... Helaas! Krijg je gepresenteerd: een heerlijk kopje kakelverse hormonen. Met een werkelijk unieke blend: de TIENER.
In het boek Ouders komen van Mars gaat Evelien Kayaert op zoek naar antwoorden op onbegrijpelijke gedragingen of uitspraken van tieners. Daarvoor wordt ze bijgestaan door expert Anky De Frangh, klinisch psychologe, gedragstherapeute en gespecialiseerd in het helpen van ouders bij het omgaan met het gedrag en de emoties van hun kinderen.
Meer info vind je hier.
