“Ik ben bang, mama!”

Weerstand

Aan de andere kant huiver ik. Mijn dochter is bang om ziek te worden. En terecht. De gedachte dat zij besmet wordt, is ondraaglijk. Ik overleef het niet als mama. Sorry, echt niet. Mijn dochter heeft een immuniteitsprobleem, is slechts 5 jaar en weegt heel weinig doordat ze duizend-en-één allergieën heeft. Haar weerstand is als een iPhone op één procent batterij. Energiebesparend werken, daar is geen sprake van.

Puffer

Ze vroeg gisteren waarom ze een puffer moest gebruiken. Ik vond het nodig om de tijd te nemen om het haar uit te leggen. "Een puffer kruist zijn armen als een soldaat, om te vechten tegen alle virussen. Als we niet ‘pufferen’, zeggen je longen dat de virussen mogen binnendringen. Daar word jij heel ziek van en dan moet je naar het ziekenhuis." Ze begreep het direct. Ze nam haar puffer en kwam bij me zitten. "Mama, wij zijn sterke soldaten, jij en ik, wij zullen die virussen tegen houden!" Ze glimlachte en veegde haar tranen weg.

Sterke vrouw

‘Sterke meid’, dacht ik. Ik wil een sterke vrouw opvoeden. Toch is het moeilijk. Je wil als mama de pijn van je kind overnemen, maar je staat ergens machteloos. Ze vroeg me of de dokter me zou verzoeken naar huis te gaan, als ze wordt opgenomen. Ze was bang dat ik haar zou achterlaten en dat ze de strijd alleen zou moeten aangaan. Ik verzekerde haar dat ik haar nooit zou verlaten en dat ik samen met haar zou strijden, tot ze opnieuw beter zou zijn. Ik hoop dat ik mijn belofte kan waarmaken als Damocles’ zwaard dreigt te vallen ...