10 redenen waarom alleenstaande ouders echte superhelden zijn

1. In hun eentje vervullen ze 1.001 rollen. De rol van mama, van papa, van kok, van poetsvrouw, van verpleegster, van boekhouder, van taxichauffeur, van tuinman: you name it. Alles komt op hun nek terecht, zonder dat ze de taken kunnen verdelen of voor een beurtrol kunnen kiezen. Heavy!
2. Ze staan bovendien constant zelf in voor de zorg van hun kindjes. Hier is het al eens: de ene kookt, terwijl de andere met de kindjes bezig is. Of de ene kan een uurtje langer slapen terwijl de andere al opstaat met de kabouters. Maar als single ouder is dat geen optie…
3. Een carrière en een gezin combineren als je er alleen voor staat, daarvoor moet je trouwens echt al acrobatische toeren uithalen. De kindjes ’s morgens op school afzetten, zelf gaan werken, er ’s avonds na school opnieuw op tijd staan, het lijkt me absoluut niet evident. Niet de luxe hebben om de ochtend- en de avondshift te verdelen waardoor je of wat vroeger kan beginnen zodat je ‘s avonds op tijd kan stoppen om ze op te halen of wat later kan beginnen zodat je ze ’s morgens nog kan wegbrengen… Doe het maar eens!
4. Ook financieel lijkt het me niet altijd evident. Met één loon de huishuur of lening betalen, alle vaste kosten, de schoolrekeningen, de boodschappen, … Ik kan me inbeelden dat er vaak weinig overblijft op het einde van de maand. En dat mama (of papa) zich dan maar al te vaak moet wegcijferen, om de kindjes toch alles te kunnen geven wat ze nodig hebben.
5. Hoe alleenstaande ouders alles trouwens gepland  krijgen, daar ben ik toch serieus van onder de indruk. Als ik al het gevoel heb constant achter de feiten aan te hollen en voortdurend 10 ballen tegelijk in de lucht te moeten houden, terwijl ik het geluk heb te kunnen rekenen op een wederhelft die ook de handen uit de mouwen steekt, hoe moet het dan niet zijn als single mama of papa?!
6. Me-time, dat is wellicht ook een ongekend of schaars goed voor veel alleenstaande ouders. Als de kindjes ’s avonds in bed zitten, dan ligt er nog zoveel werk te wachten dat er weinig tijd overblijft voor henzelf. En als ze willen investeren in sociale contacten, dan moeten ze al meteen een babysit engageren. Waardoor het er maar al te vaak niet van komt.
7. En ook een off-day zit er niet in. Zelfs niet als ze ziek zijn. Want mama of papa moet altijd paraat staan, no matter what. Als ik me ziek voel, dan ben ik maar wat blij dat ik de zorg van de kindertjes even aan mijn man kan overlaten. Maar als je die optie niet hebt…
8. Plus, als single mama of papa moet je veel beslissingen zelf nemen, zonder even met je partner te kunnen aftoetsen. Van leuke beslissingen als wat brengt Sinterklaas tot zware opvoedingskwesties: de verantwoordelijkheid rust altijd op hun schouders.
9. Ook niet gemakkelijk: geen andere ouder om die onvoorwaardelijke en diepe liefde mee te delen, en om samen trots mee aan de zijlijn te denken: hé, dat hebben wij goed gedaan samen! En ook niemand om tegen te ventileren als ze het weer eens hebben uitgehangen… Natuurlijk kan je dat ook bij vrienden en familie, maar dat lijkt me toch nog iets anders dan “Wacht maar tot ik dat aan jullie papa (of mama) vertel!” ;-).
10. Maar in hun eentje zorgen ze wel voor een warme thuis. Zetten ze hun kindjes op de eerste plaats. En geven ze het beste van zichzelf, dag in dag uit. Ze mogen ongelooflijk trots zijn op zichzelf: als dat allerliefste schatje uitgroeit tot een fantastisch kind, dan hebben ze dat enkel en alleen aan zichzelf te denken. Self five!

Je ziet het, mijn bewondering voor alleenstaande ouders is groot. R.E.S.P.E.C.T. en hoedje af.
Echt waar, let’s hear it voor alle single mama’s en papa’s. Een kus van de juf en een bank vooruit!

Deze blog verscheen eerder al op MAMoiselle Blogt.