Mom rage bestaat echt – en het is een signaal dat je behoeften niet worden ingevuld

‘Ik dacht nooit dat ik die moeder zou zijn die tegen haar gezin schreeuwt,’ zeggen we wanneer we ons geduld zijn verloren en boos tegen onze peuter hebben geschreeuwd. 

‘Ik herken mezelf niet wanneer ik me zo voel – en dat gebeurt vaker dan ik zou willen toegeven,’ beseffen we wanneer we inzien dat die woede geen eenmalige gebeurtenis is, maar een constante aanwezigheid die als een schaduw boven ons dagelijkse leven hangt. 

Maar de waarheid is dat woede veel vaker voorkomt bij mama’s dan we denken. Het is tijd om te praten over die zogenaamde mom rage: waar komt die woede vandaan? En wat kunnen we daaraan doen? 

Wat is mom rage? 

Symptoom van angst 

Angst zit bijna ingebakken in het ouderschap: we maken ons zorgen over de gezondheid, de ontwikkeling en het geluk van onze kinderen. En daarnaast maken we ons ook zorgen over onszelf, als ouder én als individu: Doe ik dit ouderschap wel goed? Word ik te veel door het moederschap gedefinieerd? Of net te weinig? Ben ik nog wel mezelf? 

Die ouderlijke angst uit zich vaak in de vorm van woede – zeker wanneer je je zorgen niet regelmatig kan loslaten met behulp van een steunde partner, begripvolle vrienden of een goede therapeut. Veel ouders hebben bijvoorbeeld een diepgewortelde angst dat er iets ergs met hun kind zal gebeuren, en die angst kan geuit worden in de vorm van woede. Als je peuter de straat op rent, word je misschien overvallen door een golf van woede, terwijl onder die boosheid eigenlijk angst en bezorgdheid schuilgaat. 

Stressreactie 

Mom rage kan een stressreactie zijn op het gedrag van je kinderen. Als je kind bijvoorbeeld een driftbui heeft, kan je daar heel gefrustreerd van worden. Die frustraties komen er niet altijd op een gezonde manier uit.

Een emotionele reactie op de driftbuien of het negatieve gedrag van je kinderen is een stressreactie die aanvoelt als woede. Die boosheid kan zelfs uitmonden in een vicieuze cirkel, waarbij het gedrag van je kind jouw emotionele stressreactie triggert, wat op zijn beurt meer driftbuien en negatief gedrag veroorzaakt. 

Menselijke reactie op de manieren waarop onze samenleving moeders in de steek laat 

Woede wordt soms getriggerd door kleine dingen – die eigenlijk gelinkt zijn aan veel grotere problemen. Je bent niet écht woedend op je peuter omdat die zo langzaam zijn ontbijt eet. Je bent gespannen en gefrustreerd omdat dit zorgt voor een kettingreactie: het zorgt ervoor dat je te laat vertrekt, waardoor je gehaast bent om op tijd aan de schoolpoort én je werk te geraken, en je voelt al zoveel stress, druk en een gebrek aan waardering op je job. 

Ook de passiviteit van je partner kan een woede opwekken die onevenredig lijkt – tot je de context bekijkt. Je woede over een partner die zijn vuile borden op het aanrecht zet terwijl de vaatwasser daaronder staat, gaat echt niet over die borden. Het gaat over de mentale last van het moederschap. Hoe kun je níet boos worden als jij altijd de enige bent die vooruitdenkt en constant onzichtbaar werk doet? 

Wat kan je eraan doen? 

Erken het 

We kunnen mom rage niet negeren. We kunnen niet doen alsof het er niet is. We moeten die boosheid erkennen en benoemen. Het is een emotie die zoveel mama’s voelen, omwille van zoveel uiteenlopende redenen, op zoveel manieren – en een eerste stap om er op een gezonde manier mee om te gaan is het te benoemen. 

Je eigen emoties erkennen is de sleutel om ze op een gezonde manier te verwerken. Als je je boos voelt, zegt dan: ‘Ik voel me boos op dit moment, en ik moet even rustig worden.’ 

Praat erover

Velen van ons hebben het moeilijk om om te gaan met boosheid. Maar waarom praat niemand daarover? Ik snap het, het is gênant. Niemand wil een foto op Instagram posten met daarbij: ‘Dit is hoe het eruitziet als je net hebt geroepen tegen je kinderen.’ 

Maar we moeten zonder oordeel kunnen praten met andere vrouwen over die boosheid. We moeten op een constructieve manier met onze partner kunnen praten over die boosheid. En we moeten tonen aan onze kinderen hoe je op een goede manier kan omgaan met “grote emoties” zoals kwaadheid. 

Laat de boosheid er zijn 

Je emoties laten zijn wat ze zijn, heeft een prachtig neveneffect: je begint in te zien dat je emoties niet zo eng zijn als ze leken, en dat ze het niet hoeven over te nemen. Ongewenste emoties verliezen vaak macht en kracht als je ze niet ontkent of voedt, maar ze gewoon observeert zonder oordeel. 

Laat je boosheid maar bestaan, in de plaats van opzij te schuiven – en ga er dan mee aan de slag. 

Anticipeer 

Het kan helpen om een dagboek bij te houden over je emoties en reacties. Door je bewust te worden van de dingen die je boos maken, neem je al een deel van de kracht ervan weg. Vaak dragen we triggers mee uit onze kindertijd. Als je vroeger bijvoorbeeld vaak te horen kreeg “dat je moest stoppen met huilen”, dan voel je je misschien oncomfortabel wanneer je een kind hoort huilen of zeuren. Of misschien voel je je dan verdrietig. Woede is vaak een masker waar verdriet zich achter verbergt. 

Voordat we boos worden, is er altijd eerst een ander gevoel. Denk aan boosheid als een secundaire emotie: voordat je boos wordt, voel je je misschien in de steek gelaten, beschaamd of verraden, maar omdat je zo snel van 0 naar 100 gaat, is het moeilijk om echt verbinding te maken met waar die pijn vandaan komt. 

Laat de boosheid zakken 

Probeer te achterhalen wat jou helpt te kalmeren op een verhit moment. Dat is voor iedereen anders: misschien helpt het om diep in een uit te ademen, je even af te zonderen of een pauze te nemen. 

Je kan ook een andere invalshoek proberen om woede te ontmijnen en om te leiden. Als je bijvoorbeeld vaak denkt: ‘Mijn kind zeurt over alles’, dan voeden die woorden je negatieve emoties. Als je er echter bewust voor kiest om dat te vervangen door een positievere gedachte, dan geef je de woede ruimte om te verdwijnen. In de plaats kan je dan denken: ‘Mijn kind heeft het moeilijk en heeft mijn hulp nodig’. Als je dat consequent toepast, zal je op den duur automatisch zachtere gedachten hebben en zullen je reacties positiever zijn. 

Roep hulp in 

Als je woede niet aanvoelt als het weer dat snel kan omslaan, maar eerder als het klimaat – en je dus het gevoel hebt dat je bijna altijd boos bent – dan kan het een goed idee zijn om de hulp in te roepen van een psycholoog. Vaak kunnen ervaringen uit het verleden emoties triggeren waar we moeilijk mee om kunnen, waardoor je het gevoel krijgt dat je vastzit in automatische reacties. Dat hoeft niet zo te zijn, en je hoeft daar niet alleen door te gaan. Hulp zoeken om te leren omgaan met moeilijke emoties is een cadeau voor zowel jezelf als je gezin. 

Weet dat je niet alleen bent als je mom rage ervaart. Het is een complexe emotie die verschillende oorzaken kan hebben. Het erkennen ervan is de eerste stap naar het beheersen ervan. 

Je doet je best, en dat is altijd genoeg. 

Vrij naar Motherly