4631fi.jpg

10 redenen waarom het eerste jaar als mama het zwaarste is

2/10/2023
Mamabaas
Door Mamabaas

Als je net mama bent geworden, dan staat je wereld even helemaal op zijn kop. Misschien denk je wel 'Waar ben ik in godsnaam aan begonnen?' Da's helemaal normaal, want het eerste jaar is echt het zwaarste. En daar zijn verschillende redenen voor...

1. De vermoeidheid

Dat spreekt nogal voor zich. Geen slaap. Echt. Geen. Slaap. De eerste maanden is er letterlijk geen verschil tussen hoe je je ’s avonds voelt en hoe je voelt als je opstaat. Doodmoe dus, met andere woorden.

Op den duur ben je zo ver heen dat je al licht extatisch bent wanneer je kleintje eens vier miezerige uren aan een stuk slaapt. En je kan jezelf wel wijsmaken dat  je alles onder controle hebt (en tot op zeker hoogte is dat misschien ook zo), maar een gebrek aan slaap is echt dodelijk. Het kan al eens gebeuren dat je buitenkomt met twee verschillende schoenen aan, of dat je een halfuur op zoek gaat naar je telefoon … die je uiteindelijk al die tijd al vasthad. En dat is dan nog op een goeie dag!

2. De nattigheid

Je hormonen slaan tilt waardoor je borsten lekken en je voor het minste begint te huilen. En dan hebben we het nog niet eens over het bloed, het zweet, of het urineverlies, want … oeps … die bekkenbodemspieren moeten precies toch wat getraind worden! Laat ons ook het gekwijl en gekots van de baby niet vergeten, en al die keren dat de pamper net niet groot genoeg blijkt en je baby tot aan de nek in de sh*t zit. ’t Is een vak apart, mama zijn, en reservekleertjes zijn daarbij áltijd aan te raden.

3. Het gehuil

Er gebeurt iets mysterieus met de oren van jonge ouders: van de ene dag op de andere kan je extreem goed horen. En dus hoor je elk zuchtje, elk kreuntje en elk huiltje. Soms is dat echt vreselijk, want je hoort echt alles, en je kan je huilende kind niet negeren. Op den duur hoor je zelfs fantoomgehuil, terwijl je baby eigenlijk zalig ligt te slapen. Aaargh!

4. De hechting, of het gebrek daaraan

Misschien word je niet instant verliefd, meteen na de bevalling. Want eerlijk, de meeste pasgeboren baby’s zijn eigenlijk niet superschattig. Ze zien er rood uit, lichtjes in elkaar gedeukt, en vooral, je hebt er nog geen band mee. Soms heeft het wat tijd nodig om je baby te leren kennen. Het is ok als je niet instant verliefd bent – dat komt uiteindelijk wel. Sowieso.

5. De veranderingen

Baby’s veranderen ongelooflijk snel. Tegen dat je uitgedokterd hebt wat ze nodig hebben, zijn die noden meestal alweer veranderd. Dan denk je dat je hun schema min of meer kent, en dan krijgen ze een groeispurtje of krijgen ze tandjes, waardoor hun voedings- en slaappatroon weer helemaal verandert. En dus moet je je dagelijkse routine constant aanpassen.

En natuurlijk is er ook de verandering in je relatie. Een baby krijgen heeft hetzelfde effect op een relatie als een gebroken been heeft op je lichaam: er is een trauma, een herstel en je moet opnieuw leren lopen. Natuurlijk komt dat evenwicht wel terug, maar dat heeft tijd nodig. En veel aandacht.

6. De onverdeelde aandacht

Het is onmogelijk om je tijd te verdelen. Baby’s slorpen al je aandacht op, tenzij ze slapen. En zelfs dan reageer je lichamelijk op elk kuchje of kreuntje. Bijpraten met een vriendin in aanwezigheid van de kinderen is ongeveer even uitdagend als een fysica-boek lezen tijdens het autorijden.

7. Het ongewilde advies

En dat advies komt echt van alle kanten. Niet alleen wil je al dat advies eigenlijk niet, heel vaak helpt het je ook geen steek vooruit. Soms lijkt het wel alsof mensen alleen maar vragen hoe het met je baby gaat, om daarna in geuren en kleuren te kunnen vertellen over hoe zij alles aanpakten. Misschien heeft dat een therapeutisch effect op de belevenis van hun eigen eerste jaar als mama. Maar uiteindelijk kent niemand je kind zoals jijzelf, en dus weet niemand zo goed wat je kind nodig heeft als jijzelf. Punt.

8. Het gebrek aan controle

Tijdens het eerste jaar dénk je misschien dat jij de touwtjes in handen hebt over hoe de baby eet, slaapt, zich gedraagt, … In deze fase houden ouders meestal halsstarrig vast aan die illusie, maar de wil om alles onder controle te hebben botst keihard met de realiteit. Dus hoe sneller je je realiseert dat je op de trein zit als passagier en niet als bestuurder, hoe beter.

9. De verwachtingen

Soms maak je het jezelf gewoon moeilijk door onmogelijke verwachtingen.

Je verwacht dat je kind zich zus of zo zal gedragen, of dat het bepaalde mijlpalen zal bereiken tegen die of die tijd.

Je verwacht dat je partner je gedachten kan lezen en je zal helpen op het moment dat jij daar nood aan hebt. Dat hij spontaan taken zal overnemen die jij er niet bij kan hebben.

Je wil fantastische ervaringen creëren voor je kind, je wil quality time hebben met je gezin.

Je wil verse voedzame maaltijden op tafel zetten, een proper huis hebben en helemaal fit zijn. Je wil werken aan je relatie, aan je vriendschappen en ook nog eens je taken op het werk terug opnemen.

Maar misschien verwacht je wel het onmogelijke...

10. Het onbekende

Zal hij in jouw voetstappen treden of in die van je partner? Zal ze sociaal zijn, of eerder een muurbloempje?  Wanneer ga je eindelijk terug naar de spinning kunnen? Ga je weer in je oude kleren passen? Of zelfs gewoon: ga je ooit weer regelmatig rustig kunnen douchen? Ga je je ooit weer jezelf voelen? Of op zijn minst als een menselijk wezen?

Meestal ken je het antwoord op die vragen pas na het eerste jaar. Tot dan ploeter je nog even verder.

Onthou dus vooral: het eerste jaar is het zwaarste. En daarna heb je alles onder controle. Zo ongeveer toch ;-).

 

Bron: The Huffington Post

Op zoek naar tips om het eerste jaar te overleven? Het is een fase geeft een antwoord op al je vragen, groot of klein. Meer info vind je hier

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes