5 redenen waarom je je emoties rond een vroege miskraam niet mag negeren

Een vroege zwangerschap is in je lichaam veel sneller uitgewist dan in je hoofd.  Voor de wereld was jouw kindje nog niet zichtbaar, tot onbestaande. Maar jij had al een hele wereld opgebouwd rond dit kindje. Je hebt veel meer verloren dan een “vruchtje” of een “foetusje”. Je bent  je verwachtingen en je toekomstbeeld kwijt. Dat is heel wat.

Buiten de gebruikelijke rouwemoties- ontkenning, boosheid, schuldgevoel, pijn,..- is er bovendien het confronterende besef dat de wereld niet zo maakbaar en controleerbaar is als gedacht.

Het is niet omdat je zwangerschap nog pril was, dat je deze emoties niet voluit voelt. Wat telt is hoe intens jij verlangde naar dit kindje en welke verwachtingen je had opgebouwd. Ik zie als kinderwensconsulent bijvoorbeeld mensen die na een lang traject van vruchtbaarheidsbehandelingen eindelijk zwanger worden en dan hun kindje verliezen in hun zwangerschap. Hoe pril die zwangerschap ook was, voor hen is met dit kindje de wereld vergaan.

Weet dat jouw emoties en gedachten rond een vroeg zwangerschapsverlies n-o-r-m-a-a-l zijn. Wat de rest van de wereld er ook van vindt, ze hebben bestaansrecht. Negeer ze niet. Want daar heb jij heel wat bij te verliezen. 

1. Het vréét energie.

Je verlies negeren geeft onderhuidse onrust. Het kost je bakken energie, waardoor je minder goed  functioneert. Sociaal en professioneel. 

Bij wijze van metafoor, haal ik de Wet van Archimedes effe van onder het stof (remember de fysicalessen? ;-) ). Als je een voorwerp onderdompelt in water, ondervindt het een tegenwerkende kracht. Die is gelijk aan het gewicht van de verplaatste vloeistof. Hoe dieper je het voorwerp onder de oppervlakte drukt, hoe meer kracht je bijgevolg moet zetten. En probeer een zwaar voorwerp maar eens een lange tijd diep onder het wateroppervlak te drukken. Ik voorspel dat je spieren behoorlijk verkrampt zullen zijn en dat je de energie uit je lichaam zal voelen wegstromen.  Je snapt mijn punt wellicht: zo gaat het ook als je je emoties diep onder het oppervlak drukt.

2. Het kan later in alle hevigheid weer naar boven komen.

Je verlies negeren, kan een tijdje lukken (voor de aandachtige lezer: inderdaad mits het nodige verlies aan energie). Maar bepaalde gebeurtenissen kunnen je onderdrukte emoties na een tijd opnieuw triggeren, waardoor ze des te heviger naar boven komen. De geboorte van een levend kindje na een zwangerschapsverlies kan zo’n moment zijn. Niet bepaald het moment om dergelijke heftige emoties keihard op je bord te krijgen.

Back to  Archimedes. Je bent het zware voorwerp nog altijd volle kracht onder water aan het duwen. Maar plots gebeurt het. Je kan het niet meer houden. Zie je met welke kracht het naar boven schiet? Recht in je gezicht.  Beter is het om het voorwerp- en je emoties- rustig te laten dobberen aan het oppervlak. Of het alleszins beetje bij beetje weer naar boven te halen.

3. Het heeft impact op jouw hele gezin.

Hoe pril je zwangerschap ook was, dit kindje maakt deel uit van jouw familiesysteem, het geheel van familieleden die nauw met elkaar verbonden zijn. En daar verdient het zijn plek, anders klopt jouw familiesysteem niet meer. En dat geeft onbewust spanning. Niet alleen voor jou, maar ook voor jouw eventuele partner en ook voor jouw eventuele andere kindjes. De kindjes die er al zijn en de kindjes die nog komen.  Jouw eerste kindje dat je verloor tijdens een zwangerschap, blijft bijvoorbeeld altijd jouw oudste kindje. Het familiesysteem is pas in rust als je dat erkent.

Bij een vroeg zwangerschapsverlies waarbij er geen tastbare herinnering overblijft- bijvoorbeeld bij een curettage of als je je kindje niet hebt kunnen opvangen- kan het allemaal wat vaag en abstract aanvoelen, maar toch is het waardevol om te leren hoe je dit kindje gevoelsmatig een plek kan geven in je familie.

Een zwangerschapsverlies brengt vaak ook spanning teweeg in je partnerrelatie. Jullie beleven het verlies mogelijk anders, gaan er anders mee om en voelen zich daardoor niet begrepen door mekaar. Ook op dit punt zal het onder de mat vegen van emoties niet veel beterschap brengen.

4. Je verliest aan zelfvertrouwen.

Een zwangerschapsverlies kan je zelfbeeld keihard aan het wankelen brengen.  Je bent het vertrouwen in je lijf kwijt. Je hebt (ten onrechte!) het gevoel dat je tekortgeschoten bent, dat je gefaald hebt.  We zijn heel snel geneigd om de verklaring voor de verloren zwangerschap bij onszelf te leggen.

Dit verlies aan zelfvertrouwen kan een belangrijke impact hebben op het beleven van je volgende zwangerschap en/of eventuele volgende vruchtbaarheidsbehandeling. Het gevaar bestaat er bovendien ook in dat jouw verminderde zelfvertrouwen zich verder zet op totaal andere vlakken: op je werk, sociaal (te midden van je vriendinnen die wel zonder problemen een kindje op de wereld zetten bijvoorbeeld), sportief,…. Het is daarom belangrijk dat je die irrationele gevoelens van falen bewust en kritisch bevraagd en je zelfbeeld leert heropbouwen.