6 momenten waarop grote broer kleine broer beschermt
Veel te bont
Laatst hadden mijn twee boefjes het echt wel flink uitgehangen. Stoel kapotgebeten, voortdurend in de clinch met elkaar, in de sofa geplast, te wild in de supermarkt, enzovoort. Toen ik op wegreed naar huis zag ik dat ze elkaar liefdevol een handje gaven in de wagen. Ik zei: ‘Aaaahhhh, dat zie ik nu eens graag zie! Kan dat dan niet altijd zo?’
Robbe vatte het op zijn grappige, kinderlijke manier als volgt samen: ‘We proberen, mam, we proberen. We hebben het eigenlijk al geprobeerd vandaag. Maar toen lukte het nog niet. Nu wel’.
Ik moest grinniken. Dit wil je toch eeuwig blijven onthouden hé?
Ogen tekort
Draai het en keer het zoals je wil, maar als mama kom je toch vaak ogen tekort! En geloof me: ik héb een heel sterk zintuig ontwikkeld voor gevaar.
Maar als moeder ben ik eigenlijk con-ti-nu aan het multitasken:
- Koken
- Vaatwas leeghalen
- Boterhammen smeren voor school
- Toch nog gauw wat was opplooien, terwijl de aardappelen op het vuur staan
- Post bekijken
- Sms’je beantwoorden
- …
Je kan gewoon on-mo-ge-lijk – iedere seconde – alles gezien hebben. En dan, ja, op zulke momenten, ben ik zoooo dankbaar dat ik een extra ‘partner in crime’ heb. Of beter: een ‘partner in safety’.
Momenten waarop grote broer kleine broer beschermt
Er zijn al heel wat momenten geweest waarop grote broer iets sneller opmerkte dan mama.
- Keukenmes gevallen op de grond: ‘Mamaaaaa, er ligt een mes op de grond! Dat is gevaarlijk voor Berre!’
- Batterijen uit het speelgoed. ‘Mamaaaaa, Berre heeft de batterijen uit zijn speelgoed gedaan.’
- Kleine legoblokjes uit de speelgoeddoos. ‘Mamaaaaa, Berre heeft de kleine legoblokjes gevonden en wil ze in zijn mondje steken.’
- Poortje naar de trap is open blijven staan: ‘Mamaaaaa, Berre is op weg naar de trap.’
- Uit de kinderstoel: ‘Mamaaaaa, Berre wil uit zijn stoel klimmen.’ Op zulke momenten bedank ik broer hartelijk en krijgt hij een beloning. Want je weet nooit wat er anders had kunnen gebeuren. Ik wil het niet weten!
- Maar de mooiste momenten vind ik nog altijd deze, waarop hij heel boos tegen vreemden zegt: ‘Het is MIJN broer!’ Gewoon omdat hij dan bang is dat iemand zijn broertje mee zou nemen. Voor altijd.
Een ongeluk is snel gebeurd. En dan ben ik stiekem toch wel heel erg trots op grote broer. Dan denk ik bij mezelf: ‘Als hun ooievaar dit ziet, zal hij zeker eventjes tevreden knikken. Hij zal weten dat die lange vlucht toch niet voor niets is geweest’.
