6 redenen waarom ik niets meer geheim kan houden voor mijn kinderen

1. Ze luisteren naar alles wat ik zeg. Zelfs als ik denk dat ze niet aan het luisteren zijn. Zelfs al ik overschakel naar Engels (omdat ze het echt niet mogen horen). Ik moet dus geweldig opletten met wat ik zeg. Damn.
2. Ze kunnen zelfs lezen (een van de twee toch). En ze kennen de code van mijn gsm. Gevolg: ze kunnen ongestoord (als ze zich verstoppen achter de zetel bijvoorbeeld) mijn berichtjes lezen, becommentariëren, of erger nog: beantwoorden. Zo van ‘Ik mis jou kus kus kus kus kus smiley’. Als dat dan naar hun papa is, is het prima. Anders … Nu ja, ik moet die code gewoon dringend veranderen.
3. Ze hebben echt ogen/oren op hun rug! Als ik iets verkeerd gedaan of gezegd heb, hebben ze het zeker gezien of gehoord. Als ik voor het eten een pakje chips eet (in de berging), komen ze met twee binnengestormd. Als ik sh**t zeg, krijg ik meteen een uitbrander. Als ik door een oranje licht ben gereden, zijn ze boos. Stress, ik kan echt niets meer (ongemerkt) fout doen.
4. Ze zijn zo laat wakker dat ik zelfs niet ongemerkt ruzie kan maken met hun papa. Ze proberen zelfs meestal te bemiddelen. Zo van: ‘Mama, je moet wel wat meer geduld hebben met papa hoor.’ Of: ‘Papa, mama kan daar wel niets aan doen.’ Soms kunnen we daar dan echt mee lachen. En soms niet. Haha.
5. Ze volgen me overal. Dat was vroeger ook al het geval, maar toen kon ik ze nog af en toe in bed steken overdag :-). Nu moet ik de badkamer bijna op slot doen om twee minuutjes alleen te zijn. Ofwel willen ze praten (vooral dat eigenlijk), ofwel willen ze gewoon niet alleen zijn.
6. Ze stellen echt de meest lastige en pertinente vragen. En dan is het altijd weer afwegen wat het best is: liegen (uiteraard om bestwil) of gewoon de waarheid zeggen. Meestal dat laatste ... No more secrets.

• ‘Mama, doet dat pijn, bloed prikken?’
• ‘Mama, bestaat de hemel echt?’
• ‘Mama, wie is Sinterklaas?’ En daarna: ‘Niet liegen he!’
• ‘Mama, waar komen baby’s vandaan?’ Je weet dat die vraag gaat komen. Ooit. In een heel verre toekomst. Dacht je.

Ik vind dat eigenlijk allemaal geweldig. Behalve misschien af en toe, wanneer ik graag een afsluitbare, geluidsdichte ruimte in huis zou willen hebben, zo een ‘MOM CAVE’ ofzo. Alleen voor mij. Met een geheime voorraad chips en koekjes, cava of gin en een goed boek. Voor een uurtje of twee afzondering :-).