8 redenen waarom ik denk dat mijn man superkrachten bezit

21/02/2018

Door Mama Barbara

Ik werk onregelmatige uren en mijn vriend staat er dus vaak alleen voor. Het is echt niet te geloven hoe hij dan alles voor elkaar krijgt. Stress of chaos: not on daddy’s watch!

Superkrachten?

Ik verdenk mijn vriend er van om superkrachten te bezitten. Of misschien heeft hij wel ergens een toverstokje liggen (dan moet hij dat vast in zijn materiaal/opbergruimte/kot verstopt hebben, want ik vond het nog nergens).

Baard, houthakkershemd (of zwart t-shirt met één of andere obscure bandnaam op) en ruwe handen van het werken. Niet echt het superhero-type. Maar Clark Kent was dat ook niet, toch?

8 straffe powers van papa

Hij kan met één blik de kinderen tot orde roepen. Soms moet hij eens zijn stem verheffen, maar het resultaat blijft hetzelfde. Met één oogopslag worden ruzies bijgelegd, tanden gepoetst of schoenen aangetrokken.
Neen blijkt plots een magisch woord te zijn. Neen is neen. Geen straks, misschien of OK, ik ben je gezaag moe… Urenlang gejammer, huilbuien of onderhandelingen halen niets uit. Dan maar bij mama proberen.
Ochtendrush? Welke ochtendrush? Alles loopt altijd gesmeerd. Geen last van treuzelende kinderen, bekers met chocolademelk die omvallen of plots verdwenen schoenen. Als ik vraag: 'Waren de kinderen op tijd op school?', antwoordt hij doodleuk: 'Tuurlijk wel, we hadden zelfs nog tijd om allemaal samen te douchen, en ja, ik ook.' WAAAT?
Eten maken? Piece of cake…Of er nu veel of bijna niks in de koelkast zit, geen probleem. 'Ik maak wel wat.' Beetje van dit, beetje van dat, lekkere kruiden, sausje… Hup, aan tafel! En raar maar waar, het blijkt dan ook nog lekker te zijn, want (wat dacht je) ze eten allemaal hun bord uit.
In het weekend wil hij natuurlijk ook wat klusjes doen. Tuinieren, de verbouwingen, dingen in elkaar knutselen… Daar zal wel niet veel van in huis komen, denk je dan. Of misschien laat hij ze dan TV kijken of spelletjes spelen op de Ipad. Nope, hij laat ze meehelpen. Ja echt. Elk een kruiwagen, werkhandschoenen of een emmer water en vooruit. Dan kom ik er aan en tref ik een blinkende moto, afgebroken muurtje, aangeplant bloemenperkje of zelfgemaakte racebaan aan. En dat zonder gekwetsten of gesneuveld materiaal.
Verhaaltjes lezen voor het slapengaan, daar doet hij niet aan mee. Neen, ze hebben hun ‘geheime’ bedroutine. Terwijl ik moet aanhoren: 'Nog een verhaaltje, mama!' of 'Ik ben nog niet moe!' gaat het bij papa allemaal vanzelf. Hij kan het naar bed gaan spannend en leuk maken. Zelf hun lichtje aansteken, nog vlug eens samen op bed springen, kriebelmonster spelen, naar de tractors op de kalender kijken, knuffels rangschikken… Allemaal in een heel specifieke volgorde. Met als resultaat kindjes die slapen als roosjes en nog eventjes tijd voor extra me-time voor de papa (lees: Discovery Channel kijken).
Autoritjes van een halfuur of meer? Geen sprake van ruziënde kinderen of van het 'zijn-we-er-al-fenomeen.' Neen, ze vallen altijd in slaap. Altijd. Echt. Dan komen ze thuis, met slapende oogjes en strepen op hun gezichtje van de gordel. Misschien ligt het aan zijn muziekkeuze. Metal dus…
Kerstmarkt, receptie, tuincentrum of bouwhandel. 'Ik neem de kinderen wel mee, geen probleem.' In de winkelkar, aan de hand of op de arm. Drie kinderen dus. Zonder lijstje en toch niks vergeten. Of toch kunnen bijpraten met vrienden en een glaasje drinken terwijl de kinderen op zijn schoot willen zitten om zo beter aan de chips te kunnen, en zeer regelmatig naar toilet moeten wegens te veel cola.

In de hoop dat toverstokje op een dag te vinden blijf ik tien keer hetzelfde vragen, onderuitgaan aan smeekbeden, te laat komen op school en bemiddelen in ruzies op de achterbank. Misschien moet ik ook eens polsen of mister superhero de kracht bezit om een wasmachine te bedienen... ;-)