Het verklaart alvast veel...
Het verklaart alvast heel veel. En daardoor kan ik er beter op inspelen. Want ik heb me in heel veel situaties met jou al heel onzeker gevoeld. Omdat ik niet wist hoe ik je juist kon helpen. Omdat ik geen geduld had met één van jouw emotionele aanvallen.
Nu weet ik het nog niet altijd. Maar ik kan iets doelgerichter nadenken. Omdat ik eigenlijk een beetje ben zoals jij.
Wat is dat eigenlijk, die hypersensitiviteit?
‘Is het je ook al opgevallen dat je oudste zo snel een bepaalde geur ruikt? Veel sneller dan anderen? Of dat ze zoveel last heeft met lawaai?’ Het is mijn zus die het me vraagt. Ik denk even na en moet bevestigen. Ja, dat is me wel al opgevallen. ‘Denk je niet dat ze een beetje hoogsensitief is?’ Ha ja, dat kan wel, denk ik.
Ik zoek op websites. Lees verschillende artikels. Want ik heb eigenlijk geen idee wat dat inhoudt, die hoogsensitiviteit. Doe zelf een online test (maar eigenlijk blijkt het moeilijk te testen, die hoogsensitiviteit). Ik scoor hoog, maar ik lees dat je je eigenlijk vooral geen zorgen hoeft te maken als je er aanleg voor hebt. Er bestaan ook erg veel gradaties, en heel extreem is het bij jou (en mij) allemaal niet. Maar het verklaart wel waarom je soms een beetje anders reageert dan anderen. En waarom je je in de toekomst weerbaarder zult moeten opstellen.
Gruwel aan lawaai en groepsactiviteiten
Ineens wordt het een en het ander voor me duidelijk. Je was altijd al een klein vatje vol emotie. Een piepklein hart dat heel snel beïnvloed wordt door andere stemmingen. Je klaagt vaak van het vele geluid in de klas, dat je daardoor hoofdpijn hebt.
Je bent ook ongelooflijk plichtsbewust. Een beetje te.
En van grote groepsactiviteiten moet je helemaal gruwelen. Meer zelfs, je krimpt er letterlijk van ineen. Zomerkampen bijvoorbeeld. Voor je kleine zus die 2,5 jaar jonger is, is het allemaal niets. Ze smijt zich overal in, op, tussen. Maar jij? Je zou nog liever in het donkerste hoekje wegkruipen als je kon.
Ik geraakte er al vaak door gefrustreerd. Maar jij bent gewoon jezelf, weet ik nu, en dat is meer dan perfect. Ik zou het zelfs niet anders willen.
De stress van hobby"s
Het vergt wel aanpassingen. Een klik in mijn moederlijk hoofd. Hobby’s bijvoorbeeld. ‘Men’ zegt dat je als kind toch minstens één hobby moet doen om jezelf te kunnen ontwikkelen. Maar eerlijk? Ik zie het nut daarvan niet in als het kind in kwestie er elke keer ongelooflijk hard (en dan bedoel ik zwaar huilen en snikken) tegenop ziet. We hebben eerst turnen geprobeerd. Maar de feiten waren: megagrote turnzaal, een ongelooflijke groep, veel lawaai. Geen succes, met andere woorden. Véél traantjes. En héél veel brossen.
En nu is het ballet. ‘Die juf is zo streng, mama.’ Tja, dat hoort zo, naar het schijnt, bij ballet. Zelfs bij ballet voor 6-jarigen… Het optreden op het einde skippen we maar meteen, na onderling overleg. Omdat ik weet dat dat je alleen maar een ongezonde overdosis stress oplevert.
Je eist al meer dan genoeg van jezelf
We zien wel voor volgend jaar of je al dan niet nog een hobby gaat doen. Er gaat zo al meer dan genoeg om in dat lieve kopje van je. En je eist al meer dan genoeg van jezelf. Het liefste dat jij gewoon doet? Gewoon wat rondhangen thuis. Knutselen, spelen, niets doen… En waarom zou dat niet genoeg zijn?
Hoe ouder je wordt, hoe straffer je uitspraken worden. ‘Ik ben soms zo stom, mama, ik ga dat niet goed doen op school.’ Mijn hart breekt op zo’n moment. Maar ik weet uit eigen ondervinding ook dat het wel goed komt. Je zal altijd een beetje te veel voelen. En net dat zal je sterkte zijn. Dat zal ik je wel vaak genoeg inpeperen!
Meer weten over hoogsensitiviteit?
De masterclass Hoogsensitieve Kinderen is dé manier om meer inzicht te krijgen in jouw kind en zijn persoonlijkheidskenmerk. Van hulp voor ontprikkeling, de valkuilen en triggers tot tips voor de best mogelijke ondersteuning. Het wordt allemaal behandeld en uitgelicht aan de hand van video's, een podcast, of een downloadbare PDF.
