Abortus, een woord dat ik nooit in mij wou laten opkomen
Een paar jaar geleden hebben we een kindje moeten afgeven en ik dacht dat dat een taboe was: veel mensen spreken er niet over en de mensen rondom je vergeten zoiets snel. Nu zit ik hier en kan ik nergens heen, want over de mogelijke keuze die ik nu zal maken wordt er al helemaal niet gesproken. Abortus. Een woord dat ik nooit in mij wou laten opkomen.
Liefste kleine korrel. Want groter ben je nog niet. Ik wil een goeie mama zijn en voor iedereen zorgen. Al mijn kinderen een kans geven in het leven zodat ze veel kunnen bereiken. Kan ik dat met jou erbij? Ook financieel? Kan ik het aan om weer zoveel te zoeken? Kan ik een goeie mama zijn? Zoveel vragen en ik weet nog steeds geen antwoord. Jou een kans geven? Zoveel pijn doet dit en zoveel verdriet.
En ja hoor, al die vrouwen die geen kindjes kunnen krijgen of die ook een kind verloren hebben net zoals ik, jullie zitten zo hard in mijn hoofd. Mocht het kunnen, gaf ik je gewoon aan iemand die het zoveel harder verdient …
