Als je kindje schurft oploopt in de crèche
Duivelse jeuk
Alle ouders zo snel mogelijk op de hoogte brengen, zou je denken. Wel, dat was buiten de halsstarrigheid van de verantwoordelijke gerekend. Ik ben niet de persoon die graag op de barricades gaat staan of het conflict opzoekt, maar als het om de gezondheid van mijn kind gaat, dan stap ik met plezier uit mijn comfortzone en laat ik de ‘live and let live’-mentaliteit even voor wat het is.
Sinds maart heeft onze dochter last van extreme nachtelijke jeuk. Maandenlang leek ze bezeten door de duivel: ze trok haar haren uit, krabde zich tot bloedens toe en viel pas na urenlang wiegen en sussen in slaap. Drie pediaters, een nijpend slaaptekort en ontelbaar veel crèmes later, is nu eindelijk het verdict gevallen. Neen, ze is geen kind van de duivel. Ze heeft schurft.
Eigen belang voorop
Na vriendelijk, doch kordaat aandringen om deze keer alle ouders zo snel mogelijk te verwittigen zodat die duivelse huidziekte voor eens en voor altijd uitgeroeid wordt, krijg ik te horen dat het toch allemaal niet zo erg is. Vergelijk het maar met luizen. Dat een brief aan alle ouders nodeloos leed kan voorkomen, wil de verantwoordelijke niet horen.
Wanneer ik voorzichtig opwerp dat de schurft bij onze dochter op die manier vermeden had kunnen worden, wentelt ze zich in leugens en schuift ze alle schuld van zich af. Uit angst voor geroddel en een slechte reputatie stelt deze harde tante haar eigen belang voorop, dat van de kindjes moet wijken.
Niet meer welkom
Wij hebben intussen te horen gekregen dat onze schurftbaby niet langer welkom is in het toekomstgerichte kinderdagverblijf. De verantwoordelijke is haar vertrouwen in ons namelijk kwijt. We hebben haar aanpak in twijfel getrokken en dat wordt afgestraft.
Kritiek wordt duidelijk niet getolereerd en wordt, in tegenstelling tot de schurft, onmiddellijk de kop ingedrukt. Bovendien hebben we het aangedurfd om achter haar rug naar ‘alle ouders en alle artsen’ uit de streek te bellen. Zijnde: twee mama's, de huisarts en de dermatoloog. Dit allemaal in de hoop dat er eindelijk maatregelen zouden getroffen worden.
Kindje is de dupe
Het maakt mij zo ongelofelijk triest. Woorden worden verdraaid, mensen worden verkeerd begrepen en goede bedoelingen worden afgeschilderd als een lastercampagne met als enige doel zoveel mogelijk paniek zaaien.
Misschien had ik gewoon mijn kop in het zand moeten steken. Onze dochter is nu immers opnieuw de dupe. Zij ging enorm graag naar deze opvang en werd er met de beste zorgen en vol liefde omringd door het verzorgend personeel. Het gaat dan ook om een kinderdagverblijf met een topreputatie, de hygiëne staat buiten kijf, er wordt gezond gekookt en we zagen er alleen maar lachende gezichtjes.
Ernstige situatie
Maar wat dan met ons vertrouwen en onze rechten? Ik ben absoluut geen voorstander van nodeloze maatregelen en bangmakerij, maar in dit geval kon de eindverantwoordelijkheid en -beslissing duidelijk niet bij het kinderdagverblijf worden gelegd.
Pas nadat verscheidene artsen de verantwoordelijke op de ernst van de situatie gewezen hebben, is er met veel tegenzin een brief opgesteld. Zo'n kleine vier maanden nadat het eerste kindje met schurft gemeld werd.
Mission impossible?
De ziekte is aan een opmars bezig en er heerst nog veel onwetendheid. Vandaar ook een warme oproep aan Kind&Gezin en Gezondheidszorg om de regelgeving in verband met schurft te verduidelijken. Meldingsplicht vanaf twee gevallen bijvoorbeeld. Op die manier wordt dit soort situaties in de toekomst hopelijk vermeden.
Wij waren op zoek naar oprechte excuses en een erkenning van de fout die gemaakt is. In plaats daarvan moeten we als een gek beginnen zoeken naar een nieuw kinderdagverblijf met een plaatsje vanaf augustus. Het lijkt een mission impossible, maar we gaan de uitdaging aan. Dat krijg je dan als je je eens op de barricades begeeft.
En onze dochter? Wel, die denkt er het hare van.
