Als mijn kleuters het voor het zeggen zouden hebben: 11 werkpuntjes voor mama

Gezocht: de perfecte mama (volgens mijn kleuters)

Mocht mijn oudste kleuter al kunnen schrijven, dan zou ze volgens mij de 'perfecte' mama zo omschrijven:

1. De perfecte mama staat meteen op als ik wakker ben. Ok, het is dan misschien nog vroeg, maar aangezien ik wakker ben, is iedereen toch wakker?
2. Mama is al-tijd lief, zelfs als ik eens, zeer occasioneel, stout ben. (Ik herhaal: dat gebeurt bijna nooit!) En geeft massa's knuffels en zoentjes (behalve als ik daar geen zin in heb uiteraard). Boos zijn, dat is echt niet nodig hoor, mama.
3. Speelt de hele dag door met mij. Moet mama eigenlijk nog iets anders doen? Wat zeg je, werken? En mama, je moet echt niet altijd winnen bij gezelschapsspelletjes he? Eigenlijk is het gewoon best dat ik win. Uiteindelijk: meedoen is belangrijker dan winnen, hoor.
4. Maakt elke dag lekker vers eten klaar. Idealiter chipolata-worstjes. Of spaghetti. Frietjes zijn ook prima. Mama forceert mij trouwens ook nooit om mijn bord leeg te eten. Ik moet nog plaats hebben voor een paar dessertjes he! En ‘proeven’ van vieze dingens? Not!
5. Mama staat mij elke dag aan school op te wachten als de bel gaat. De opvang, quoi? (Moet ik eigenlijk wel naar school?)
6. Koopt enkel kleedjes voor mij. Liefst met een beetje bling. Broeken, dat is echt wel iets voor jongens, hoor. Sportkamp, zeg je? Een tennisrokje is toch ook sportief?
7. Klaagt niet als ik eens een beetje langer televisie kijk. Of als ik het geluid heel hard zet. Televisie kan echt heel leerrijk zijn hoor! Wat ik allemaal al opgestoken heb van Dora …
8. Mama stopt meteen met praten als ik iets wil zeggen. Telefoneren als we samen in de auto zitten? Ah, neen!
9. Zeurt niet over mijn rommel maar ruimt gewoon zelf op. Uiteindelijk: wat mama zelf doet, doet ze beter, niet?
10. Laat mij zelf bepalen wanneer ik naar bed wil. Ik weet echt wel wanneer ik moe ben, hoor!
11. Leest elke avond lange verhaaltjes voor, minstens vier, tot ik in slaap lig. En kruipt lekker met mij onder de dekentjes, zodat ik het snel warm heb. Mama gaat eigenlijk in het beste geval gewoon samen met mij slapen, in mijn bed. Papa? Die heeft dan toch meer ruimte in zijn eigen bed? Een win-winsituatie noemt men dat.

Het is een kwestie van geven en nemen, nietwaar!? Maar toch maar best dat ik het (voorlopig althans nog) voor het zeggen heb, en niet de min-zesjarigen in huis :-).