Borstvoeding: hemel of hel?

Borstvoeding, you either love it or hate it. Het is het één of het ander, zwart of wit. Grijs bestaat niet. 

Me, myself en de kolfmachine

Mijn eerste kindje werd prematuur geboren. Van de borst drinken zou haar meer energie gekost hebben dan het had opgeleverd. Maar het is belangrijk dat ze moedermelk krijgen, daar worden ze sterk van.

Uiteraard doe je alles voor je couveusebaby’tje, zelfs het verschrikkelijke gevecht met de kolfmachine aangaan. Vlak na de geboorte stoppen ze je een foto van je baby toe om de melkproductie te stimuleren. Want eigenlijk klopt het niet. Je lichaam is nog niet klaar om borstvoeding te geven én je hebt je kleintje niet bij je.

Vroedvrouwen helpen je borsten stimuleren en vangen de eerste druppels op met een spuitje. Gelukkig trek je je op dat moment weinig aan van zulk gedoe. Je hebt net een kindje op de wereld gezet, het doet je niets dat ze met twee aan je borsten zitten.

Maar dat is pas het begin … Met elke druppel die ik eruit geperst krijg, ben ik onvoorstelbaar gelukkig. Om mijn borsten te stimuleren moet ik om de twee à drie uur kolven. Dommel ik eens iets langer weg, dan krijg ik er bijna niets meer uit. Mijn wereld bestaat plots louter nog uit het tellen en vergelijken van CC’s. 

Vaarwel discretie

Na een week mag ik Renée eindelijk een keer zelf voeden. Mijn borsten zijn gigantisch en het kind verdwijnt er haast in … Ik weet ook helemaal niet hoe ik haar moet aanleggen. Zij weet duidelijk ook niet wat gedaan.

Ik vraag een vroedvrouw om hulp, maar veel maakt het niet uit. Het werkt niet. Het is alsof mijn borsten niet gemaakt zijn om een baby’tje te voeden. Dan maar weer volledige overgave aan de kolfmachine.

Aanvankelijk kies ik voor de discrete aanpak en ga ik telkens naar de slaapkamer. Maar acht tot tien kolfbeurten per dag … dan laat je discretie snel voor wat het is en kolf je gewoon in de woonkamer. Tot daar op en top vrouwelijkheid. Welkom … melkkoe-gevoel.

Iemand adviseerde me het gebruik van tepelhoedjes. Ver.schrik.ke.lijk. Niet alleen voelt het kunstmatig aan, die dingen plooien over het gezichtje van mijn kleine meisje en verstikken haar bijna. Exit tepelhoedjes … 

Auwch!

Een drietal weken later. Dit is nauwelijks vol te houden. Ik moet om de drie uur kolven om de melkproductie in stand te houden. En daar stopt het niet. Het kind moet de melk ook nog binnen krijgen. Naast het kolven moet je om de drie uur een flesje warmen-afwassen-steriliseren, de kolfmachine afwassen-steriliseren, je baby verversen en wassen, en daarnaast eten maken voor jezelf en je man, de was doen, strijken, zorgen dat het huis er proper bijligt en vooral zorgen dat je er zelf perfect uitziet voor al dat bezoek.

Na vijf weken: hallo ontstekingen! Er komt letterlijk bloed uit mijn tepels. De tranen rollen over mijn wangen tijdens het kolven. De dokter raadt me aan om er volledig mee te stoppen. De stress die ik overbreng op de baby is te zwaar. En weegt niet op tegen de weldaad van de moedermelk.

Zalig

Ik werd zwanger van mijn tweede en mijn besluit stond snel vast. Ik probeer opnieuw borstvoeding te geven. Lukt het niet meteen, dan kap ik er onmiddellijk mee. Geen lijdensweg meer.

Na een vlekkeloze onderwaterbevalling wordt mijn tweede dochter aan de borst gelegd. En daar blijft ze twee uur aan een stuk hangen. Zalig. Ze tuit haar mondje perfect, het doet geen pijn. Integendeel, wat een ongelooflijk fantastisch goed gevoel!

De begeleiding die ik mis bij mijn eerste, krijg ik nu in overvloed. Ik ben bevallen in een ziekenhuis met het BFHI-label (Baby- en Moedervriendelijk Ziekenhuis). Terecht, zo blijkt. Ze leren me alle ‘kneepjes van het vak’ en het lijkt alsof ik nooit anders heb gedaan.

Alles bij de hand

De borst geven is niet alleen gezond voor de baby, het is ook heel gemakkelijk. Je hebt altijd alles bij, de melk heeft meteen de juiste temperatuur (geen heen en weer geloop naar de microgolfoven in het midden van de nacht). Hongerige baby? Aanleggen en misschien word je een uurtje of twee later wakker … met de baby nog altijd aan de borst. Het is bovendien nog goedkoop.

En de band die je smeedt met de baby is prachtig en uniek. Nergens mee te vergelijken en niemand pakt het je ooit af. Als Danielle wat moe of wat ziekjes is, biedt de borst extra veiligheid. Ze komt er tot rust. Zelfs wanneer haar appetijt ver te zoeken is door één of ander kinderziekte of doorkomende tandjes, drinkt ze toch nog moedermelk. Het stelt me gerust, want ik weet dat ze voldoende voedingsstoffen opneemt. 

Tanden erin

Ok, het kan al eens mislopen. Zo heeft Danielle met het spruw doorgegeven op mijn borsten. Geloof me vrij: pijnlijk! Mijn raad voor wie dit ook meemaakt? Ga meteen naar de dokter. Gelukkig bestaan er voldoende efficiënte middeltjes om infecties snel te bestrijden, dus een reden om te stoppen met borstvoeding is het niet.

Of tandjes, die kunnen soms wel roet in het eten gooien. Toen Danielles tandjes doorkwamen, heeft ze me een paar keer fel gebeten. Tot ze een keer erg schrok van mijn pijnreactie … sindsdien bijt ze niet meer :-). De overschakeling van fulltime borstvoeding naar enkel buiten de kantooruren kan trouwens ook voor vreemde situaties zorgen.  Een mannelijke collega die je plots wijst op een lekkende borst … dan zink je even door de grond.  

Toch wegen die nadelen wat mij betreft niet op tegen de gigantische voordelen. Mijn kleine meid is ondertussen tien maanden oud en ik geef nog altijd borstvoeding. Ze wil zelfs niet meer van een speentje drinken. Dus gaan we nog even door. Het is te gemakkelijk, te gezond en te leuk om te stoppen.

Maar evenveel respect voor alle mama’s die beslissen om geen borstvoeding te geven of om te stoppen. Elke mama moet haar eigen gevoel volgen. Schuldgevoel als het niet lukt is nergens voor nodig. Want ik weet, met borstvoedig is het alles of niets. Iets tussenin bestaat niet.