Brief aan mijn allerliefste sterretje

Ik mis je. Ik mis je bij mij. Ik voel me zo leeg en alleen zonder jou.

Ik mis de droom die het komende jaar zou gaan worden, die jouw papa en ik al deels hadden uitgestippeld. We wisten al wanneer ik zou thuis blijven, we wisten al dat je veel langer thuis zou blijven dan je broer voor je naar de crèche zou moeten, we hadden al een paar namen in gedachten voor jou.

Grote broer en zus

We wisten al dat jouw broer en zus zot zouden zijn van jou, want ze blijven maar vragen naar een babybroer of -zus. Vooral jouw zus kan er maar niet over zwijgen, ze zou zo ontzettend fier geweest zijn op jou, iedereen zou het geweten hebben dat jij eraan kwam, dat ze nog eens grote zus mocht worden. En je broer zou ook super fier geweest zijn dat hij ook grote broer ging worden. Hij is echt zot van zijn kleine babyneefje dat hij zo graag zijn 'grote vriend' noemt. Jouw broer is ook al echt groot want hij wordt binnenkort al 4 jaar.

Die grote zus en grote broer van jou, die missen een derde maatje in huis. Ze missen jou, ook al weten ze niks van jouw bestaan af. Nu nog niet. Ik vertel ze er later wel over, als ze wat groter zijn en het beter kunnen begrijpen dat je te broos was voor onze wereld. Dat ik niet die super mama ben die alles tot een goed einde kan brengen.

Want ik heb van jou niet kunnen maken wat we allemaal zo graag wilden: diegene die onze harten ging vullen met extra liefde, diegene die onze harten zou stelen met allerschattigste lachjes en gekke gezichten, diegene die we gingen platknuffelen omdat we zo naar jou zouden uitgekeken hebben de laatste weken van de zwangerschap, diegene waar we een grotere keukentafel en extra keukenstoel voor zouden gaan kopen, diegene die voor altijd een plaatsje krijgt in onze harten.

Ik mis je

Ik mis jou. Ik mis je bij mij. Ik mis het zwanger zijn. Ik wil zo graag even terug gaan in de tijd. Om fier naar mijn dikker wordende buik te kunnen kijken, die ik zo graag streelde omdat ik dan het gevoel had dichter bij jou te zijn, waar papa zijn hand af en toe oplegde om je te laten weten dat hij ook naar je uitkeek en er altijd voor je zou zijn, die binnenkort iedereen zou kunnen gaan bewonderen omdat jij erin groeide, het tastbare bewijs voor je zus en je broer dat jij onderweg was.

Die buik is er nu niet meer. Ik betrap me er zelf op dat ik er soms nog op zit te wrijven, en dan besef ik ineens dat je er niet meer bent. En ik mis het allemaal zo. Ik mis mijn buik en alles waar die voor stond. Voor jou in de eerste plaats. En voor ons gezin met 3 kinderen. Voor alle liefde waar we jou gingen mee overladen.

De natuur

Iedereen zegt dat ik er niks aan kon doen, dat het de natuur is, en dat als er iets mis was, je beter niet te lang zou afzien. Ik probeer het te geloven. Maar ik keek zo hard uit naar nog eens een eigen lieve baby in mijn armen. Als ik de geboortefoto's van ons tweede kindje terug zie, herinner ik me hoe jouw papa en ik tegen elkaar zeiden dat we dit zo graag nog eens wilden beleven. Het kon hier niet eindigen. Ik hoop dat jouw papa en ik hier samen sterker uitkomen en de moed en de kracht vinden om toch nog voor onze droom te blijven vechten. Ik gun je zus en je broer zo graag die versterking van de troepen, de ervaring om met 3 te kunnen zijn. Ik heb daar zelf zo veel aan gehad.

Ik wil niet het gevoel hebben dat ik jou vervang, maar ik wil wel heel graag onze droom, die nu eerder de vorm van een nachtmerrie heeft aangenomen, graag opnieuw ombuigen in een droom. Weet dat je voor altijd in mijn hart en gedachten zit, dat het niet ikzelf was, die jou niet goed genoeg vond voor ons gezin, maar de natuur die (gelukkig op tijd) merkte dat je niet veel aan jouw leven zou hebben.

Wat moet ik nu met die liefde

Ik weet niet goed wat ik nu met die liefde voor jou moet aanvangen. Ik stop ze in de knuffels die ik aan iedereen nu geef, en die ik van iedereen nu krijg om mij de moed en de kracht te geven om hiermee om te gaan. Ik stop ze in de extra aandacht die ik nu geef aan je broer en zus. Ik stuur ze naar jou, ook al weet ik nog niet goed hoe. Ik stop ze in jouw kamertje, dat je voor altijd hebt, in mijn hart.

Maar ik merk dat ik ze vooral doorgeef in de knuffels naar jouw broer en zus en je papa. Die knuffels voelen nu niet meer als gewone knuffels. We pakken elkaar steviger vast. Ze duren langer, ze zeggen meer hoe graag we elkaar zien en hoe blij we zijn dat we elkaar hebben, en dat is jouw verdienste. Je bent dan niet lang bij ons geweest, maar je brengt ons wel dichter bij elkaar, je laat ons bewust zijn van hoe graag we elkaar zien en dat we elkaar niet meer kunnen missen. En dat is een van de redenen waarom ik dankbaar ben, dat jij er bent geweest.

Bang

Maar ik ben ook wel een beetje bang. Over hoe het nu verder moet. Je papa en ik verwerken dit elk op onze eigen manier. Ik hoop zo dat we elkaar hier niet in verliezen, dat we blijven aandacht hebben voor elkaars interesses.

En ik ben ook bang voor de volgende maanden. Al die momenten in het komende jaar die mij aan jou zullen doen denken. Het familiefeest volgend weekend waar we iedereen gingen inlichten, de verjaardag van je broer binnenkort waarvoor we de binnenspeeltuin al hadden afgehuurd omdat ik me niet te veel mocht inspannen met jou in mijn buik, de kerstperiode, de verjaardag van jouw zus waar ik normaal hoogzwanger ging zijn van jou, Pasen wanneer jij normaal geboren ging worden, de vakantie aan zee, waar jij niet bij zal zijn, 21 september, voor altijd jouw verjaardag...

Maar ook telkens ik aan de crèche kom, of een andere zwangere mama zie, of zelfs maar als ik een foto van een gezin met 3 kinderen op sociale media zie passeren, denk ik aan jou.

Hoop

Ik hoop stilletjes dat ik snel weer zwanger mag zijn, en dat die periode beter verloopt dan nu, zodat ik met minder pijn in mijn hart deze gebeurtenissen moet beleven, en dat we deze droevige periode kunnen overschaduwen met een zonnetje en we zo samen met jou een prachtige regenboog kunnen creëren. Maar dat zal niks veranderen aan het feit dat ik steeds aan je zal blijven denken. Je blijft voor eeuwig mijn liefste sterretje en ik zal je altijd blijven missen.