Is dat voor jongens?
Geen gulden middenweg
Vijf minuten later zit hij geboeid te kijken. De openingsscène met de prins mist zijn doel niet: nee zoon, het is niet alleen voor meisjes, er komen ook wel jongens aan te pas, geloof mij.
Ik denk er over na. Voor ik mama was, was ik er van overtuigd: ik wou een poging doen tot zo goed mogelijk "genderloos opvoeden". Geen typische jongens-dingen, de zoon mocht evengoed voor roze kiezen en als hij wou mocht hij met "meisjesdingen" spelen.
Toen twee jaar later de dochter geboren werd, nam ik me hetzelfde voor. Hoewel ik zelf ook wel al een stukje gewonnen was voor dat heerlijk roze... :-)
Het draaide dus duidelijk anders uit, om verschillende redenen. Het ging misschien zelfs al mis bij het leggen van de geboortelijst. Want veel van die tussenkeuzes zijn er niet: alles is zeer duidelijk onderverdeeld. Er is geen gulden middenweg, of misschien heb ik hem nog niet gevonden? Kijk ik er over?
Jongen-jongen en meisje-meisje
Mensen zeggen: jullie zoon is een jongen-jongen. 't Is waar: hij houdt van (race)auto's, dingen die snel gaan, alles wat met vechten te maken heeft, piraten en dino's. Daarnaast durft hij wel eens voor roze kiezen, maar tegenwoordig alleen als het niet te veel opvalt "die roze boxershort wil ik wel aandoen als het geen school is, mama..." of als hoofdkleur in een tekening die hij thuis maakt voor mij.
De dochter is een meisje-meisje: roze is haar lievelingskleur, ze draagt liefst rokjes en kleedjes, dan liefst felroze, ze houdt van nagellak, ook roze uiteraard, draagt juweeltjes, speelt met haar pop en kinderwagen, rijdt hier thuis rond op een knalroze autootje en maakt koffie voor bezoekers...
Waar ging het mis? Geen idee. Ik ben er niet zo star in, misschien. Ik drijf het niet eindeloos door. Maar er zijn ook zoveel andere plaatsen waar de zoon en de dochter zijn, waar ze ook constant met dat verschil tussen meisjes en jongens geconfronteerd worden. School, bijvoorbeeld? Klas- en leeftijdsgenoten hebben een duidelijke mening én invloed. Of zijn het die genen? Die er toch voor meer tussen zitten dan ik eerst dacht?
Het wringt
En is dat eigenlijk wel zo mis? Geen idee.
Maar ergens wringt het wel. Als ze eendjes vissen en moeten kiezen op de kermis. Uit het gevechtsgedeelte of het roze gedoe. Als ze in de boekjes knippen voor hun Sint-lijstje en ik constant hoor "Nee, dit is voor meisjes" of "Dit zijn de jongenspagina's". Als we in de winkel kleren of schoenen voor hen moeten kopen, als een film moet gekozen worden of als ik zeg dat ik een nieuwe - groene - jas kocht: "jakkes, mama, een jongenskleur...". Zucht.
Wat ik wel weet, is dat ik blijf herhalen dat álles voor meisjes én jongens is. Dat er géén jongens- of meisjeskleuren zijn. Elke kans die ik krijg. Dat een jongen ook een prinses mag zijn en als de zoon zijn nagels roze wil lakken, ik daar geen probleem van maak. Hij mag voor mij een koffietje maken en heerlijk meedoen met de verkleedpartijtjes. Maar als hij dat wil, houden we die knalroze boxershort enkel voor thuis... De dochter mag met dino's en auto's spelen en als zij verkleed als piet piraat met een zwaard hoog geheven achter de zoon crost, kan ik daar alleen maar van genieten!
http://woordenstromen.blogspot.be/2016/06/is-dat-voor-jongens.htmlDeze blog verscheen eerst op Woorden Stromen.
