De controlefreak en het blauwe plusje: de race om zwanger te worden

Nu het vraagstuk 'komt er een tweede' achter ons ligt (jà, we willen een tweede!), begint de lange reis richting baby. Een spannende periode toch wel. Je leest wel eens over gezinsplanning maar uiteindelijk heb je toch weinig in de hand. Dat past dus hélemaal niet bij mij. Ik die alles wil meten en regelen moet mij nu overgeven aan de grillen van mijn lichaam. Het relaas van een controlefreak.

Ik begin te plannen

We hebben lang gediscussieerd over een mogelijke gezinsuitbreiding. Nu loopt alles op wieltjes. Wie zegt ons dat het tweede kind even lief, schattig en vooral gezond zal zijn?
Maar toch hakken we de knoop door. Een broertje of zusje is heel welkom. Natuurlijk moet de man onmiddellijk aan de slag.

Ik begin al te plannen. Als ik wil bevallen in die maand, wanneer moeten we dan… Ik hou mijn cyclus nauwgezet bij in een app, compleet met vinkjes die 'had sex' betekenen met zo veel mogelijk vinkjes tijdens mijn vruchtbare periode. Tot de man opeens zegt: 'Is het niet de bedoeling dat we vooral genieten van de seks?'. Hij heeft een punt. Ik laat een beetje los.

Dan toch als hij er bij is. Want ik zoek vlug 'snel zwanger worden' op. Ik lees vooral wat ik niét mag: geen koffie, geen alcohol, geen bad nemen na de seks, het best niet elke dag vrijen… Foért! Ik doe gewoon wat me gelukkig maakt. We hebben seks wanneer het lukt. Met een peuter in huis blijkt dat verre van evident. Terwijl hij romantisch mijn benen in de lucht gooit, horen we door de babyfoon 'Tuutje!'. We moeten er heel hard om lachen. Mijn man weet niet dat ik stiekem wel vinkjes blijf zetten in mijn app.
 

Een dikke plus

Rond mijn NOD voel ik mij opeens erg zenuwachtig. Wat voor een beest die NOD is? Je leest het op zowat elk zwangerschapsforum: de NOD is je Niet Ongesteld Dag. Het is de dag waarop je ongesteld moet worden. Je mag dan in principe een zwangerschapstest afnemen. ‘Foért!’, denk ik opnieuw en ik haal een 'early' test in huis. Ik ben zo op van de zenuwen dat ik tegen de wc-deur loop. Ik probeer te mikken op het strookje, maar plas ook op mijn handen. Ik zie een héél vaag plusje verschijnen. Daar is de controlefreak niét tevreden mee. Ik lees de bijsluiter. 'Gebruik bij het testen voor je NOD steeds ochtendurine'. Verdorie!

De volgende ochtend vang ik wat urine op in een glas (Ik ga heus niet nog een keer op mijn hand plassen). Ik zie een dikke plus nu. Yes!

 'Mamamamama', onze dochter haalt me uit mijn moment van totale verbijstering.
'Hoera, ik denk dat ik zwanger ben!' ruimt plaats voor 'Mijn dochter moet zo snel mogelijk haar melk krijgen'. 'Alles in orde?', vraagt mijn man. 'Ja hoor', lieg ik, 'gewoon even haar flesje maken'.
  
Ik mag hem vertellen dat we, als alles goed gaat, een kindje krijgen. Dus ik roep hem paniekerig: 'Schat je moet echt NU komen, er is wat met de baby!'.

Hij springt uit bed en snelt de kamer in. 'Wat, waar, hoe?', vraagt hij. '

En kijk, ze heeft iets vast!' zeg ik. Hij voelt zenuwachtig aan haar voorhoofd tot hij de witte stick opmerkt. 'Wat is dat???'

'Dat?' reageer ik. 'Dat is het begin van het einde met 3, je wordt weer papa!'.

'Echt?' vraagt hij wel drie keer.

'Ja, je wordt papa, nu nog een manier vinden om de tijd wat sneller te laten gaan!'. Hij lacht hard, neemt me stevig vast en antwoordt wijs: 'Laat het los'.

Het worden negen lastige maanden voor deze controlefreak…