De eerste dag na een zwangerschapsverlies

2/04/2021

Door Mamabaas

Elke keer als mijn voorraad maandverband op is, neem ik me voor die niet meer aan te vullen. Ik ben altijd uiterst tevreden over die beslissing: wie heeft een maandverband nodig als je een tampon (= veel handiger) kan gebruiken? Maar niet op de eerste dag. Op de eerste dag na zwangerschapsverlies gebruik je beter geen tampon. Dat heb ik me toch laten vertellen. Je gebruikt een maandverband.

En daar sta ik dan. ’s Ochtends. In de badkamer. Die nacht heb ik mijn op één na laatste maandverband gebruikt. Het is best meegevallen: slechts twee bloedvlekken in mijn onderbroek. Ik weet dat het moeilijker wordt. Dat de zwaartekracht overdag wél haar werk zal doen. Een soort van succesvolle samenwerkende vennootschap is het: zwaartekracht, Moeder Natuur en mijn maandverband.

Ik moet naar de winkel. Misschien goed om eventjes mijn gedachten te verzetten, denk ik dan. Maar zelfs in de auto moet ik mijn tranen bedwingen. Het is nog vers. Dat is het altijd op de eerste dag. Mijn mondmasker komt deze keer wel van pas. Ik trek het zo hoog mogelijk. Tot net onder mijn ogen. Nu maar hopen dat ik geen bekenden tegenkom. Het is altijd beter om niet in tranen uit te barsten in de rayon met de wasverzachter en hygiënische artikelen voor vrouwen.

Maandverband. De donkergroene soort (dat zijn de grootste). Megapack. Willekeurig neem ik nog enkele producten uit dezelfde rayon en leg ze in mijn kar. Het is zo vreemd om aan de kassa te moeten staan met een megapack maandverband en een ‘schelletje met kruiden’ (voor de kinderen). Zeker nu je verplicht een kar moet nemen. Dan valt het extra hard op dat je eigenlijk maar voor dat ene item naar de winkel kwam.

Terwijl ik aanschuif, voel ik mijn gsm trillen in mijn handtas. Een lief berichtje van een vriendin. Daar komen de tranen weer. Snel stop ik mijn gsm terug weg. Mijn stem trilt een beetje als ik de smalltalk met de man aan de kassa aanvat. Vriendelijke man. Hij geeft me een euro korting op mijn megapack maandverband. ‘Dankzij uw extra-kaart mevrouw!’ Ik heb geluk.

Ik haast me naar huis. De eerste horde is genomen. En het was ok. Ik ben er zonder al te veel haperen over geraakt. Thuisgekomen zet ik mijn megapack maandverband in het toilet. Het neemt te veel plaats in. De verpakking blokkeert zelfs een beetje het licht dat door het kleine raampje van ons toilet komt. Jammer. Ik heb al spijt van mijn aankoop.

Even later ga ik buiten zitten. Op het terras. Samen met mijn mooie gezin. Het is stralend weer en ik probeer te genieten van de onbezorgdheid van onze twee meisjes. Zij denken er gelukkig niet bij na, maar wanneer ik voor me uit zit te staren hoop ik stilletjes dat ik mijn maandverband nooit meer hoef aan te vullen. Zeker niet voor de eerste dag.

Barbara