De eerste schooldag
Dat onze kleine meid er klaar voor was, was ons al een tijdje duidelijk. Hoewel ze zich er nog niet veel bij kon voorstellen wat het schoolgebeuren precies inhoudt, heeft ze er alvast zin in. De nieuwe boekentas vulden we de avond voordien met een drinkbeker en een gezonde snackdoos. Nog even foto’s nemen thuis en aan school, en dan zijn we er écht klaar voor: op naar de eerste schooldag.
To ‘Wonder’land
De ochtendspits verloopt vlot. Heel vlot. Hoewel we ons bij de onthaalmoeder steevast tot de laatkomers mochten benoemen, willen we deze trend niet doorzetten op school. Als voorbeeldige ouders streven we er naar om mooi op tijd te komen. De wekker gaat dus een uurtje vroeger af, maar dat deert onze meid niet. Ze kijkt er naar uit om de vele nieuwigheden te ontdekken. Enkele dagen daarvoor was er al een wenmomentje en maakten we kennis met haar klas, de kleuterjuf en de andere kindjes. Maar toch blijft het nieuw. En deze keer is het voor écht.
Geen eerste schooldag zonder een groot feest, moet de school gedacht hebben. In onze mailbox ontvingen we namelijk een VIP-ticket To ‘Wonder’land. Peutertjes kunnen ermee terecht bij Mel Vegas & Like Jules. En zo leuk het klinkt, zo worden we ook onthaald: feestelijk, met muziek en ballonnen. Met mama en papa aan elke hand, stapt onze dochter de schoolpoort door. Geen tijd om ons te laten overrompelen door de nieuwe indrukken, want we mogen meteen naar de peuterklas.
Eenmaal aangekomen in de klas verloopt het snel. Een enthousiaste juf onthaalt ons vriendelijk. Door de coronamaatregelen mogen wij ouders het klasje niet binnen, dus het afscheid verloopt aan de deur. Niet zonder het vaste ritueel van elke schooldag: jas aan de kapstok en samen de boekentas leeg maken. Al snel gevolgd door een zoen en dikke knuffel.
Onze peuter stapt haar klas binnen alsof ze het al gewend is en begroet de juf. Er is geen tijd voor traantjes. Ook niet bij mama. Ik probeer nog van buitenaf door het hoge raam te kijken, maar zelfs al springend vang ik geen glimp op. Ja, zo’n mama ben ik dus wel.
Back to work
En dan is het tijd om te werken, al kan ik me niet concentreren. Mijn gedachten dwalen af naar mijn dochter en ik kan alleen maar bedenken dat ik haar heb achtergelaten in een omgeving die ze nog niet zo goed kent. Achteraf verneem ik van de juf dat korte afscheidsmomenten nog het best van al zijn. Geen getreuzel aan de deur dus.
Zoals beloofd, belt de juf ons in de voormiddag op met een korte verslagje. Onze meid doet het prima! Geen traantjes, veel gespeeld en zelfs al geschilderd. Oef, terug aan het werk, en aftellen naar de schoolbel. Wat een geluk dat het maar een halve schooldag is.
Blij gezichtje
Om 12u10 stipt staan mijn vriend en ik aan de klas. We zien een blije dochter en vol trots toont ze het stickertje op haar hand dat ze heeft gekregen van de juf. Moe maar voldaan, en vooral enthousiast. Met het middagdutje kan er terug energie opgeladen worden voor de volgende schooldag.
In de namiddag krijgen we nog een mailtje met enkele foto’s. Allemaal blije gezichtjes. Als ouder kan je alleen maar vol tevredenheid terug blikken op de allereerste schooldag.
Ander ritme
Intussen zijn we een aantal weken verder. Vanaf de start gaat onze meid volle dagen naar school. En dat is nog wat wennen, want normaal doet ze nog middagdutjes. Na school gaat ze meestal ook nog een uurtje naar de buitenschoolse kinderopvang. Dat blijkt voor haar het lastigste te zijn. Terwijl heel wat kindjes door hun mama, papa of grootouders worden opgehaald, moet zij toch nog even op school blijven. Dat zorgt voor wat traantjes, hoewel ze er zich amuseert met een klasgenootje en de andere kindjes. En dat ze het hiermee lastig heeft, zorgt voor een schuldgevoel bij mij. We proberen in elk geval haar zo snel mogelijk op te halen.
Ook ’s avonds hebben we als gezin een ander ritme. Een uurtje vroeger in bed vergt een andere organisatie, zeker als de peuter oververmoeid is. Voorbereiding en efficiëntie vind ik hierin belangrijk. ’s Avonds doe ik de voorbereiding voor de volgende schooldag, zodat dit ’s morgens niet meer last minute hoeft te gebeuren: boekentas klaarmaken, de snackdozen vullen, kleren klaarleggen. Het feit dat ze ’s middags warm blijft eten op school zorgt ook voor minder rush bij het koken ’s avonds, want dan is een boterhammetje eten voldoende.
Enthousiasme
Voor het eerst naar school gaan, is in elk geval een grote mijlpaal voor jonge kinderen en voor het gezin. Hoewel de verandering toch groot is, past onze dochter zich goed aan. Een onbekende omgeving, een andere invulling van de dag, en veel nieuwe gezichten. We verwachten toch al veel van onze kleine telgen, niet?
Niet alleen gaat ze met het nodige enthousiasme naar school, maar het blije gezichtje als je haar terug ophaalt en trots haar knutselwerkjes toont, laat je instant smelten.
Deze blog verscheen eerder hier.