De p van poep: je moet gewoon weten hoe je leren leuk maakt

2/09/2019

Door Mama Vera

Het zit er weer op, de vakantie. Zoonlief gaat naar het eerste leerjaar. Leren rekenen en schrijven. Niet dat hij er zin in heeft, hoor, weer terug naar school. Hij wil liever bij mama blijven. Ja, dat willen we allemaal wel. Lekker verzorgd worden. En gekust en geknuffeld. En verzorgd – o, had ik dat al gezegd?

Maar ik denk eigenlijk dat hij er wel klaar voor is. Hij begint soms spontaan te schrijven – voor zover dat lukt natuurlijk. Zijn naam telt zes letters, dat is al een mooi begin. Ook cijfers beginnen steeds meer zijn interesse te wekken. En dan bedoel ik niet alleen het tellen van het aantal snoepjes dat hij heeft gekregen.

Hoe anders was het een paar maanden geleden nog maar, toen hij in de derde kleuterklas zat.

‘Ik wil echt nóóit meer naar school!’ deelde hij aan het einde van een schooldag met een ernstig gezicht mee. Ik vroeg hem of er misschien iets gebeurd was. Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat hij uit school kwam met een verhaal over een kindje uit zijn klas dat hem pijn had gedaan en hij daarom niet meer naar school wilde. Je hoeft bij hem niet aan te komen met ‘dat het vast niet zo bedoeld was, maar dat tijdens wilde spelletjes op de speelplaats nu eenmaal wel eens iemand een ander kindje per ongeluk iets te hard duwt’. Volgens zoonlief is het vrijwel altijd ‘expres’.

Maar nee, er was niets gebeurd, bezwoer hij. Waarom hij dan niet meer naar school wilde? Omdat ze van alles moesten leren, kwam de aap uit de mouw. En inderdaad, in het weekoverzicht van de juf stond dat ze die week al volop over het alfabet, schrijfpatronen, cijfers en wat al niet meer aan het leren waren, als voorbereiding op het eerste leerjaar.

Ik probeerde hem uit te leggen dat hij toch wel iets zou moeten leren om later centjes te kunnen verdienen. Niet nodig, meende hij, want hij had al een spaarpot van moeke en vake gekregen en ook eentje van oma. Tja, de waarde van (een paar eerste spaar)centjes moest hij duidelijk ook nog leren. Dat bleek die avond nog maar eens toen hij papa en mama hoorde praten over hoe duur een goede tweedehandsauto tegenwoordig is.
‘Jullie mogen mijn geld wel lenen’, bood de lieverd ons spontaan aan.
Onbetaalbaar he, die kinderuitspraken.

En toen werd het bedtijd. Hij ging nog even naar de wc voor het slapengaan. Toen hij terug kwam van het toilet, schreef hij met zijn vinger een keurige ‘p’ in de lucht. ‘Dat is de eerste letter van poep’, zei hij met een big smile.

Kijk, je moet gewoon weten hoe je leren leuk maakt. Dat is wat ik ervan heb geleerd.
Benieuwd hoe de nieuwe juf het gaat aanpakken.