De zwangerschap van mijn zoontje en die van mijn dochtertje: de verschillen

Mijn cravings

Mijn ‘cravings’ zijn wel helemaal anders, als je het cravings kan noemen. Het is niet dat ik mijn man erop uit stuur om speciaal iets te halen waar ik zo’n zin in heb, dat niet. Bij mijn zoon was mijn meest opvallende goestingske in bier. Ik zou en moest altijd een slokje of twee hebben van het bier van mijn man. Nu ik zwanger ben van mijn dochter heb ik dat totaal niet. Het is ook niet dat ik een bierdrinker ben, integendeel, dus dat was echt wel een craving. Daarnaast had ik bij Remus heel veel trek in snoep en suiker, maar dat probeerde ik echt te beperken want dat is niet zo goed voor de baby natuurlijk.

Met de dochter heb ik daarentegen wel heel wat meer goestingskes, of zo lijkt het toch. Chocolade is daarbij de grootste. Het gekke is dat ik geen chocolade kon zien tijdens de eerste drie maanden van mijn zwangerschap. Maar vanaf het tweede trimester kan ik er niet van blijven. Ik heb mijn man ook al zwaar gehint om chocolaatjes te geven voor verschillende gelegenheden, haha.

Koffieeeee

Ik heb ook ongelooflijk veel zin in koffie. Mensen die me kennen, weten dat ik een koffielutte ben. Tijdens mijn eerste zwangerschap kon ik dat gemakkelijk van me afzetten. Hoewel ik de geur verrukkelijk vond, had ik er geen trek in. Dat is nu wel even anders. Zo kun je me heel af en toe betrappen met een half tasje koffie. Er zijn veel studies rond koffie tijdens de zwangerschap en de meeste zeggen dat één kopje per dag geen kwaad kan. Maar ik vind het toch eng, dus ik hou het bij een half tasje (en lang niet elke dag). Zou het oké zijn om een fancy koffiemachine op de geboortelijst te zetten? Nee, zeker?

Verder vallen de cravings best wel mee, gelukkig. Ik zou willen zeggen dat ik meer zin heb in vettig eten, maar ik heb geen idee of het echt meer is dan wanneer ik niet zwanger ben, haha.

Haren

Ik heb sowieso al een haat-liefdeverhouding met mijn hoofdhaar. Ten eerste is het kleur niet erg mooi, want het valt zo tussen donkerblond en heel lichtbruin (ook bekend als het saaiste haarkleur ever). Ten tweede is het nogal dun en futloos. Toen ik zwanger was van mijn jongen viel het prachtig. Ik had opeens een volle, gezonde bos haar. Het zag er ook veel gezonder uit. Toen ik bevallen was, viel mijn haar eruit in bosjes. Helaas een normaal kwaaltje na een zwangerschap. Maar ik heb toch tenminste 9 maanden een volle bos gehad.

Tijdens de zwangerschap van mijn dochter is het nog futlozer dan anders. Het is ver-schrik-ke-lijk. Maar echt. Ik overdrijf niet. Ik probeerde al vanalles qua shampoo, maar werkelijk niets helpt. Het blijft er suf bij hangen en bovendien wordt het heel erg snel vettig. Ik heb al dikwijls overwogen om er gewoon de schaar in te zetten, maar ik hoop dat het na mijn zwangerschap weer betert en dus niet nog meer uitvalt en nog suffer hangt. Kunnen we dat afspreken, haar? Anders wordt het toch de schaar!

Emotioneel

Sowieso een kenmerk van een zwangerschap, maar ik merk toch dat ik emotioneler ben dan tijdens mijn vorige zwangerschap. Is het omdat ik zwanger ben van een meisje of is het omdat ik onzekerder ben, doordat er de laatste tijd wat zaken misgelopen zijn? Geen idee. Ik ben natuurlijk ook vermoeider, maar dat is vooral omdat er al een peuter rondloopt. Misschien zit dat er ook wel voor iets tussen.

Ik ben op zich nog best aangenaam, vind ik. Hoewel ik het idee heb dat ik redelijk wat ballen in de lucht probeer te houden, vind ik dat ik er relatief rustig onder blijf. Mijn man beaamt dit, hoewel hij wel vindt dat ik dus best wel meer mood swings heb, oeps.

Misselijkheid

Ik was toch wel misselijker van mijn dochter dan van mijn zoon. Niet dat ik vind dat ik kan klagen. Ik heb nooit moeten overgeven en heb nooit de nood gevoeld te moeten logeren bij het toilet. Toch keerde mijn maag regelmatig om en moest ik gaan liggen om bij te komen. Dit kan ook wel liggen aan het feit dat ik extra vermoeid was doordat er nog een peuter rondloopt. Als ik vermoeid ben, ben ik veel sneller misselijk.