Deze supermama heeft slaap nodig, veel slaap

Zaterdag: deze supermama blijft gaan

Het voorbije weekend voelde ik me ook een superheld. Ik stond er even alleen voor dit weekend. Ik was er nog niet echt klaar voor. Een eerste weekend alleen met mijn twee kleine kerels.

En het was meteen een voltreffer. Babybroer krijgt zijn eerste tandjes. Huilbuien? Geen probleem voor supermama. Extreem veel volle pampers? Laat maar komen. Niet alleen willen zijn? Ik kan heus wel de was doen met babybroer op mijn ene arm. En al die aandacht voor babybroer? Dat kan natuurlijk niet. Grote broer gooide even alle potjestraining overboord. Vuile onderbroeken om het uur? Hoe meer, hoe liever. Ondertussen nog wat huishoudelijk werk hier en daar. Nog een slechte nacht erbij. Supermama blijft paraat staan.

En zondagochtend, meer van dat. Deze supermama doet het en blijft liefdevolle knuffels geven.  Babybroer in bed nemen, in de hoop nog wat te slapen. Maar ach, slaap is voor mietjes. Niet voor deze supermama. Nog wat koken, dweilen, kindjes in bed steken.