4989fi.jpg

Een baby maken is blijkbaar niet zo vanzelfsprekend

6/11/2017

Een gastmama en haar man namen een tijdje geleden de beslissing om te stoppen met de pil en aan kindjes te beginnen. En eigenlijk had ze gedacht heel snel zwanger te zijn, maar dat blijkt niet het geval…Ook al is er nog geen reden tot klagen of tot paniek, toch is het best lastig.

Zullen we stoppen met de pil?

-Stoppen met de pil?

Ja.

-Maar dan kunnen we een baby krijgen?

Ja.

Ziezo. De moeilijkste beslissing van ons leven. Genomen in 3 zinnen.
Want zeg nu zelf. Wie wordt er niet blij bij het denken aan die zachte roze huid, die kleine teentjes en die knuffelberen in felle snoepkleuren?

Ronde 7

Ondertussen zitten we aan ronde 7. Eisprong nummer 7. Maand 7. Minstens 7 keer seks. 6 negatieve testen. 6 teleurstellingen.

Eerlijk? Ik dacht dat ik zwanger zou zijn vanaf ronde 1. Want, een kindje maken is toch niet moeilijk? Je slikt elke dag foliumzuur, propt je vol met appels en andere dingen waarvan je denkt dat ze gezond zijn. Je komt erachter dat een Gin Tonic met aardbeien niet in de categorie ‘gezond’ hoort en je wil je man hysterisch het bier uit zijn handen slaan ‘omdat dat niet goed is voor zijn zaad’. De ‘vanavond niet schat’ ban je uit de slaapkamer. Daarbovenop geef je je man elke 2 dagen de seks van zijn leven en zorg je dat je na ‘de daad’ zo ongeveer 10 minuten naar het plafond staart met een kussen onder je achterwerk en Facebook bij de hand.

Daar komen baby's van

Daar komen baby's van? Niet dus.
Want in tegenstelling tot wat je in ‘Teen Mom’ en ‘I didn’t know I was pregnant’ ziet, is een baby maken blijkbaar niet zo evident.
Na je eisprong wacht je 2 weken in spanning af. Elk minuscuul ‘teken van leven’ probeer je hopeloos waar te nemen. Als een bezetene zoek je op het internet ‘zwangerschapssymptomen’ op en terwijl je die leest, voel je al die symptomen tegelijkertijd opsteken. Je bent er zeker van dat je zwanger bent, maar moeder natuur komt dan toch lieflijk je maandelijks pakje leveren. Ik heb nochtans al meermaals de deur tegen haar gezicht gesmakt. Hoop doet leven zeggen ze. Ik hoop dat moeder natuur op een dag mijn deur zal overslaan. Dat ze al dansend mijn deur voorbij komt, met bloemen in het haar en als het even kan met een roze suikerspin in haar hand. En dat ze dan roept: ‘deze keer niet liefje, tot over 9 maanden’.

Ik mag helemaal niet klagen. Dus dat doe ik ook niet. Ik snak gewoon naar knuffelberen in felle snoepkleuren.